Natuurlijk was ik afgelopen vrijdagavond 1 juni erg nerveus. De uitzending ‘Hoe is het toch met?‘ stond gepland. De opnamedag was in een roes voorbij gegaan en het was vooral afwachten tot 1 juni. Spanning en onzekerheid, want wat had ik precies allemaal had gezegd? Ik wist het niet meer. Wat ik wel wist dat het uit mijn hart was gekomen en daarom was de onzekerheid eigenlijk onnodig. Pfff, wat was de uitzending heftig en wat confronterend. De foto’s van Les en Sven, bewegende beelden van het ongeluk en Racoon met Don’t give up the fight.
Maar wat heb ik een reacties gekregen. Ontelbaar veel smsjes en mijn facebookpagina staat vol met berichten. Echt overweldigend. Ik wil ook langs deze weg iedereen bedanken voor de steun en blijken van respect. Het doet mij zo enorm goed dat ik weet dat er nog zoveel mensen meeleven en vooral dat nog zoveel mensen denken aan mijn kanjers Lesley en Sven.De programmamakers van Hoe is het toch met? verdienen een grote pluim want in mijn ogen hebben ze het echt mooi gemaakt.
Ik wil nog één iemand bedanken en dat is Patrick Pouw. Patrick was de man waar ik een voorgesprek mee had voor de opnames en hij was de man waar ik constant contact mee had. Hij stelde mij gerust en was vooral erg aardig. Patrick was op de opnamedag het speeltje van Lyns, hij was die dag de nanny. Samen bouwden ze iets van Lego, terwijl papa in gesprek was met interviewer Bert van Leeuwen. Al met al ben ik blij dat alles voorbij is, maar ik ben vooral blij met alle reacties. Er is maar één woord voor te vinden en dat is… HARTVERWARMEND.
