De sportwereld nam deze week, op de langste dag van het jaar, en tevens zijn verjaardag, definitief afscheid van Hein Verbruggen. Hein werd 75 jaar.
Op 27 september 2013 rond 16.00 uur werd Brian Cookson in Italië gekozen als nieuwe UCI-president en volgde Pat McQuaid uit Ierland op. McQuaid was een protegee van voormalig UCI-president Verbruggen, die de UCI leidde van 1991 tot 2005. Aan de verkiezing van Cookson ging een bittere politieke strijd vooraf, inclusief, naar verluidt, het ronselen van stemmen, betaling van smeergelden, et cetera.
Onmiddellijk na zijn verkiezing namen, in opdracht van Cookson’s achterban, onderzoeksteams bezit van het Centre Mondial du Cyclisme (CMC), gevestigd in het Zwitserse Aigle, en hoofdzetel van de UCI. Het CMC beschikte eveneens over internationale trainingsfaciliteiten, zoals een schitterende wielerbaan, en was trots erfstuk van initiatiefnemer en realisator Hein Verbruggen. Cookson liet een groot aantal computers en servers in beslag nemen, gretig als hij en zijn anonieme achterban waren om af te rekenen met en zich af te zetten tegen het verleden van zijn zwarte beesten Hein Verbruggen en Pat McQuaid. Hein was immers een man die geen blad voor de mond nam, dat hij daarbij soms vijanden maakte was hem om het even. De toon was gezet!
Op 8 januari 2014 maakte de UCI bekend dat er een ‘onafhankelijke commissie’ zou worden gevormd, die een onderzoek genaamd CIRC zou gaan doen naar dopingproblematiek, of UCI-officials hadden ‘bijgedragen’ aan dopingcultuur en aanbevelingen voor de toekomst. Er werden 135 getuigen gehoord. Na ruim één jaar werk, en ruim drie miljoen CHF-kosten, kwamen de bevindingen naar buiten. Voor het ‘onder de mat vegen van dopingtests’ kon men geen bewijs vinden. Hetzelfde gold voor de relatie tussen Lance Armstrong en Hein Verbruggen en een eventueel daaruit voortvloeiende persoonlijke voorkeursbehandeling.
Ondertussen liet Hein niet na om de rol van de WADA (wereld anti-doping organisatie) aan de kaak te stellen, destijds geleid door ‘roeptoeter’ Dick Pound. Deze slaagde er immers ook niet in om ‘de dopingproblematiek op te lossen’. En we weten nu onder meer ook dat in Russische WADA dopinglaboratoria muren werden doorgebroken om vuile urinestalen om te wisselen voor schone.
Hein was de allerbeste burgemeester in oorlogstijd die de wielersport zich had kunnen wensen. Ik vraag me af of Cookson het lef heeft gehad zitting te nemen in het kantoor van Hein, hoog in het CMC-gebouw en met een groot raam dat uitzicht op de piste bood. Daar genoot Hein het meest van zijn levenswerk, als hij wielrenners uit alle werelddelen op de schitterende baan zag trainen.
Theo de Rooij
Bravo Theo, geschreven over, door en met een oprecht wielerhart.
Koop en lees het recent uitgebrachte boek de waarheid van Hein Verbruggen een echte aanrader.