Je bent een KNVB-voetbaltrainer van 36 jaar, achttien jaar getrouwd en vader van drie kinderen. Tijdens een zomerkamp van de bond voor jeugdteams kom je een veertien jaar jongere vrouw tegen, met wie je twee keer de liefde bedrijft. Tenminste, zo denk je zelf, want volgens haar is het meer een kwestie van ‘wham, bam, thank you ma’am’ of om het in voetbaljargon te zeggen: lange halen, snel thuis. De gevolgen nemen evenwel veel meer tijd in beslag: de jonge vrouw wordt het lijdend voorwerp van een jarenlang slepende toestand, waarin ze zelfs nog twee keer door voetbalbobo’s wordt aangerand en er volgens haar ook sprake is van een ‘gepland vernederingsbeleid’. Ten einde raad vlucht ze in 2019 naar Ierland, waar haar voetbalcapaciteiten als bondscoach wel gewaardeerd worden. En intussen durft de lul, die haar dus twee keer fysiek en mentaal kleineerde, ijskoud te beweren ‘zich niet alles meer te kunnen herinneren, omdat het zo ontzettend lang geleden is’ waaraan hij toevoegt dat ‘oude herinneringen een eigen leven kunnen gaan leiden’. Met andere woorden: dat mokkel mocht blij zijn dat hij haar wilde neuken, zo bijzonder geil was ze nou ook weer niet.
Dat het ook met vrouwen onder elkaar niet altijd even gezellig is, blijkt wel uit de affaire-Annan bij de hockeybond, waarbij vooral jonge speelsters het slachtoffer werden van een waar schrikbewind in een serieuze angstcultuur. In de NRC van afgelopen zaterdag staat een uitgebreide reconstructie van wat er zich allemaal in de hiërarchie van de kleedkamer heeft voorgedaan, en daar word je niet vrolijk van. Eerder heb ik geschreven dat het ging om ‘prinsesjes’ die door hun ouders als ‘projecten’ werden gezien, maar die mening moet ik herzien na het lezen van dit artikel. Daaruit blijkt immers zonneklaar, dat de vorige bondscoach een spoor van vernieling heeft achtergelaten, al blijft het een raadsel waarom ook technisch directeur Jeroen Bijl zo plotseling moest wyberen. Wist hij meer? Of werd hij gedwongen om ‘vrijwillig’ op te stappen? En ik zet ook grote vraagtekens bij de reactie van de KNHB op het artikel: immers, de bond ‘gaat nu niet in op vragen over het onderzoek, het proces dat daaruit voorgekomen is en de eventuele toekomst’. Staat dat daar nou écht? De eventuele toekomst? Is het echt zó erg?
Peter Bonder
