Afgelopen donderdagochtend was het weer eens zover. Het wondvocht van mijn knie had zich stevig vastgegrepen in het dekbed. Bebloed wakker worden met het bovenbeen vastgeplakt aan de molton, je verwacht dit euvel bij een wielrenner na een buikschuiver over het asfalt. Niet bij een voetballer. Toch is het schering en inslag bij de slachtoffers van het helse kunstgras van Quick’20.
Af en toe train ik nog weleens mee met mijn oude team bij Quick’20. Lekker een balletje trappen. Twee jaar geleden ben ik gestopt omdat ik er wel klaar mee was. In de onderste regionen van het amateurvoetbal sta je nog weleens te vechten op veld 6 of kom je bij clubs waar je de auto stationair op de parkeerplaats laat draaien omdat het elk moment uit de hand kan lopen. Dat rennen voor je leven is zo normaal geworden dat het er een beetje bij is gaan horen. Ik ben vooral gestopt omdat ik terugkerende last kreeg van mij hamstring die ik in 2011 bijna compleet afscheurde. Je blijft daar altijd last van houden, zeker op kunstgras.
Afgelopen woensdagavond lag ik na een sliding weer op dat kunstgras de vlijmscherpe rubberen korrels uit mijn knie te peuteren. Mijn gedachten ging terug naar 2006/2007 toen ik met mijn team kampioen werd. Wij werden vooral kampioen omdat we alle thuiswedstrijden wonnen. Onze tegenstanders wisten geen raad met de vreemde plastic ondergrond. Het kunstgras van Quick’20 is anders dan op de andere velden. Het is veel korter, scherper, het is bezaaid met rubberen korrels en zo stug als bakbloedworst. Geregeld kwamen er in mijn tijd ambulances aangereden omdat een speler – vaak van de tegenpartij – zich gruwelijk had verdraaid. Enkels, kniebanden, scheenbenen, alles is op die velden weleens geknakt. Wie op het kunstgras van Quick’20 op normale noppen voetbalt, doet een open sollicitatie bij FC Kruisband.
Als we het bericht van 6 oktober 2014 uit de Tubantia mogen geloven dan wordt er aankomende zomer eindelijk nieuw kunstgras aangelegd bij Quick’20. Het zal een bevrijding zijn voor de spelers en alle tegenstanders die daar moeten voetballen. Als het oude kunstgras wordt uitgeknepen dan zal daar het bloed van duizenden amateurvoetballers uitsijpelen. Volgend seizoen kan er op Sportpark Vondersweijde weer een sliding worden gedaan zonder dat het rosbief aan het been hangt. Eindelijk.
