De Winterspelen zijn begonnen en ik moet nog wel wat wennen aan het tijdsverschil met Korea. Wanneer moet ik voor de buis zitten en wanneer kan ik de deur uit of gewoon aan tafel eten? Ik moet mijn draai nog wat vinden. Zaterdagmorgen heel vroeg om 02.00 uur zat ik klaar om de zeventienjarige Niek van der Velden allerlei gevaarlijke toeren te zien uithalen op zijn snowboard. Niek had zich pas kort voor de Spelen gekwalificeerd en of dit de oorzaak was dat hij in de opwarming voor zijn start ten val kwam, zijn arm brak en in plaats van te kunnen starten in een ziekenwagen moest worden afgevoerd? Dat had hij zich heel anders voorgesteld, maar gezien zijn leeftijd kan hij nog aan een flink aantal Winterspelen deelnemen, maar deze Spelen zijn voor hem afgelopen, enkele minuten voordat hij van start zou gaan. Sterkte Niek, in 2022 krijg je een nieuwe kans.
De eerste echte dag van deze Winterspelen begon met twee voor mij belangrijke onderdelen, de 1500 meter shorttrack met Sinkie Knegt en de 3000 meter met Ireen Wust. Je moest als kijker inventief zijn om beide onderdelen live te kunnen volgen. Ik tackle dit soort problemen door zittend voor de televisie mijn iPad op schoot te hebben. Zo mis ik heel weinig met vooral dank aan Eurosport. Zij zenden vrijwel alles uit en dat is voor mij een uitkomst, ik volg namelijk bijna alles. Sinkie deed wat we van hem mochten verwachten en haalde stoïcijns de finale van de 1500 meter. Hij kwam in de laatste vijf ronden van de finale echter te vroeg op kop, maar haalde een mooie zilveren plak. Toch was hij, direct na de finish teleurgesteld, want hij ging voor goud en dat is natuurlijk ook de juiste instelling voor een sporter. Op hetzelfde moment vielen de beslissingen op de 3000 meter schaatsen bij de vrouwen. Ireen Wust kwam 0.08 seconde te kort en werd tweede en Annette de Jong pakte de derde plaats. De grote verrassing voor mij was de gouden medaille van Carlijn Achtereekte waardoor het dus een clean sweep voor #TeamNL werd.
Carlijn Achtereekte wint dus de gouden medaille en iedereen beet zich stuk op haar tijd, die ze voor de dweilpauze al had neergezet. Carlijn wie? Er is niet echt heel veel over haar bekend, maar ze schaatst al een behoorlijk aantal jaren. Carlijn woont in Lettele en ze traint in Zwolle, dus dat schept toch een extra band. Wat een verrassend goede prestatie van onze Carlijn. Of het een sensatie is, durf ik niet te stellen, maar niemand had vooraf met deze gouden medaille rekening gehouden. In de voorbeschouwingen werd zij dan ook bijna niet genoemd in het rijtje favorieten. Het zou toch gaan om Ireen, Antoinette en Martina? Carlijn moest de race van haar leven rijden en dat deed ze dus, ik maak een diepe buiging voor haar. Een groot compliment is echter ook op zijn plaats voor Jac Orie, deze coach, met de meeste gouden medailles achter zijn naam, is de Spelen goed begonnen en wie weet hoeveel medailles er nog volgen? Het mooie van sport zijn de verrassingen en dit was er dus één, dat belooft nog wat voor de rest van de Winterspelen. Vier medailles binnen vijf minuten is de meest succesvolle prestatie van een Nederlandse Olympische ploeg ooit, dat valt bijna niet meer te verbeteren.
Natuurlijk waren er buiten de val van Niek ook nog wel wat teleurstellingen, met name bij het shorttrack, maar daar wil ik het nu niet over hebben. Carlijn verdient als verrassende, maar heel terechte winnaar nu alle aandacht. Verrassingen maken sport juist zo mooi, ik wil echter wel één uitzondering maken. De favoriet voor de tien kilometer schaatsen mag wat mij betreft de gouden medaille winnen, daar mag de verrassing uitblijven. Het worden echter nog mooie dagen en ik laat mij heel graag ook nog regelmatig verrassen.
Chris Walraven
