Een van de grootse regionale sportevenementen is ongetwijfeld de marathon van Enschede. Dat had RTV Oost ook goed in de smiezen en deze omroep verzorgde zondag een marathonuitzending over deze marathon. Meer dan 10.000 deelnemers en je kon als recreant zelfs meerdere afstanden lopen, dus al met al een regionale happening.
Toch vraag ik mij af wat de impact is van dit grote evenement buiten de grenzen van onze regio. Zeker gezien de insteek van de organisatie de focus te richten op de vrouwen. Natuurlijk begrijp ik dit wel, want mannelijke wereldtoppers kosten nu eenmaal heel veel geld en ook de eisen die deze toppers stellen aan de zogenaamde hazen liegen er tegenwoordig niet om. Aan de andere kant krijgen de marathons van bijvoorbeeld Rotterdam, Berlijn en Londen, door juist deze toppers, natuurlijk wel (inter)nationale media-aandacht en zorgt dit automatisch ook weer voor veel promotie van de steden en de regio’s. Deze promotie trekt toeristen, dat zorgt weer voor economische opleving en dat levert weer sponsors op. Dat Twente zeker gebaat is bij een economische opleving is een understatement. We hebben de afgelopen jaren honderdduizenden euro’s geïnvesteerd om Twente toeristisch op de kaart te zetten. Helaas is dit niet helemaal gelukt en heeft het bureau dat namens ons deze gelden mocht besteden er niet veel van terecht gebracht en is inmiddels zelfs failliet.
Ik las dat de Afrikaanse hardloopsters die richting Enschede werden ingevlogen geen idee hadden waar zij beland waren. Ik ga ervan uit dat ze wel wisten wat er hier van ze verwacht werd, anders is dit wel een heel triest verhaal. We horen wel meer dat er vrouwen uit onbestemde landen worden geronseld, die vervolgens hier iets heel anders moeten doen dan hen was voorgeschoteld. Dat deze column gaat over de oudste marathon van Nederland en dat ik hier doel op het oudste beroep ter wereld, heeft echter niets met de organisatie van de marathon te maken. Ik suggereer hier verder ook niets mee, deze gedachte kwam spontaan bij mij op toen ik een foto van deze dames voorbij zag komen waar werkelijk heel weinig vrolijkheid op te bespeuren viel.
Inmiddels is gebleken dat deze deelneemsters gelukkig wel degelijk wisten wat er van hen werd verwacht en dat was hard lopen en het parcoursrecord verbeteren. Dat is gelukt en Sarah Jebet werd de eerste vrouwelijke overall winnaar van een marathon en zelfs in een nieuw parcoursrecord van 2.27.59. Op het podium alleen maar Keniaanse vrouwen, dus schrijft Enschede weer historie. Als de organisatie de focus wil blijven richten op vrouwelijke deelneemsters is een betere voorlichting in de toekomst absoluut noodzakelijk. Niet alleen over wat er van hen wordt verwacht, maar zeker ook over de stad Enschede en de regio waar ze hun sportprestaties moeten leveren. Vlieg ze bijvoorbeeld een aantal dagen eerder in en laat ze kennis maken met hun omgeving en niet alleen door een zijruitje van een taxi. Ik garandeer de organisatie dat de deelneemsters dan ook veel vrolijker gaan kijken.
Chris Walraven
En natuurlijk waren de twee hazen beter dan de winnares. Volgend jaar dan maar een hazen-marathon, exclusief voor de beste hazen uit de atletiekwereld. En in 2018 een marathon alleen voor Marokkanen. Zo blijft Enschede uniek. En raar.