Regionale teams, provinciale teams, landenteams. Niet alleen voor achttien-jaar en ouder, vooral voor teams van onder de achttien is het tegen een balletje slaan vaak uitsluitend voor plezier. Voor ‘meisjes van veertien’ is het veel meer dan hockey met een stockey. Natuurlijk wordt er getraind op techniek, conditie, rek- strekoefeningen, en zelfs planking. Daarnaast het overleg over speelwijze en tactiek. Als team worden er afspraken gemaakt van wie voorin speelt, de voorstopper is of midden en achter speelt. Als coach probeer je dat goed te begeleiden.
Maar de huidige ‘hockeymeisjes van veertien’ hebben ook andere interesses. Buiten het sportveld is er nog meer te beleven. Natuurlijk de mode. In de groep die ik voor ogen heb, uit de eerste linie, is de modetrend net zo belangrijk als het winnen van een competitiewedstrijd. En terecht. Zien en gezien worden is niet enkel de bal naast de keeper in het doel schuiven. Ben je gek! De tijd buiten het spelletje is op die leeftijd belangrijk, zo niet belangrijker dan de zes uur per week op het veld. Dus ga je met je hockey-vriendinnen met een OV kaart vanuit Hengelo naar Arnhem om daar de laatste items op modegebied in te kopen. Kleurkeuze, merknamen, herfst of toch voor de winter.
Afspraak is afspraak… het lijkt wel analoog aan de politieke besluiten alleen met minder commotie.
Laat deze week nu het ‘Haagse Hockey team’ onder aanvoering van ene Mark Rutte danig onder vuur komen liggen. Het Haagse team dat er weken over heeft gedaan om een hechte groep te worden, lijdt plots aan losbandigheid. De ‘tweede voorstopper’ met rug tekst ‘CDA’, draait zich om in het doelgebied. Voor hem is de planning ‘stikstofuitstoot 2030’ niet meer heilig! Alle ‘Haagse Spelers’ komen met spoed terug voor overleg. Binnen in de Haagse kleedkamer is er van een teamgeest weinig meer over. De coach, sinds kort de langst zittende teamleider, weet naar buiten toe de problematiek aardig te verhullen.
En dan, hoe met ‘Haagse Bluf’ Albergen wordt overvallen met een sliding van ongekende grofheid onder het motto ‘het doel heiligt de middelen’. Tien rode kaarten zouden hier nog onvoldoende zijn.
Plots is er ook daar van teamoverleg geen sprake meer.
Dan kijk ik toch liever naar mijn kleindochter met haar hockeyteam. Daar wordt gespeeld in en met overleg. En, buiten het sportveld zijn het vriendinnen waar het Haagse Hockeyteam niet bij in de schaduw kan staan.
Gerard Kokhuis
