Hoeveel recht van spreken heeft de KNVB eigenlijk als het om het tonen van respect gaat? Het incident in de spelerstunnel na Feyenoord-PSV vraagt inderdaad om maatregelen en daarover zal ik dadelijk mijn mening geven, maar het lijkt er op dat de voetbalbobo’s zelf ook ernstig de weg kwijt zijn. Bij de club Irene in het Brabantse Gemonde overleed vorige week een 19-jarige speler van het eerste elftal. Logisch dat ze zondag niet wilden spelen en al net zo natuurlijk dat de tegenstander het daarmee helemaal eens was. Even geen voetbal, er zijn belangrijkere dingen. Maar nee, er moest en zou gespeeld worden, regels zijn regels en daar kunnen we niet van af wijken, ook al is vrijdag de crematie. Enfin, na talloze protesten van andere clubs uit heel het land ging men in Zeist om, echter niet zonder een flinke dosis bestuurlijke arrogantie: “Soms moet je regels niet te strak en halsstarrig hanteren. Het kan natuurlijk dat er een precedent ontstaat, maar gelukkig gebeurt dit niet elke week”, lichtte een KNVB-woordvoerder toe. Oei! Een mogelijk precedent, daar zijn ze bij de KNVB heel erg benauwd voor. Maar gelukkig gebeurt dit ook weer niet elke week: hoe hardvochtig kun je zijn richting de nabestaanden? Pech gehad, maar vooruit, laat het niet weer gebeuren. Volgende keer beter.
En dan de vraag hoeveel respect een international na de wedstrijd voor een van zijn collega’s zou moeten kunnen opbrengen. Kennelijk niet zo heel veel, want de manier waarop Jeremain Lems de confrontatie zocht met Joris Mathijsen was even dom als irritant en wanneer bondscoach Louis van Gaal zijn opvoedende taak serieus neemt, dan heeft de PSV’er voorlopig zijn laatste interland gespeeld. Maar intussen mag het gedrag van zijn tegenstander ook niet onbesproken, laat staan onbestraft blijven. Want dat is misschien nog wel het meest treurige van alles: het akkefietje in De Kuip, inclusief de reactie van de meeste betrokkenen, is tekenend voor het vrijwel volledige gebrek aan wederzijds respect op de voetbalvelden, langs de lijn en in de stadions. Trainers die de vierde man afzeiken, spelers die elkaar opzoeken, supporters die onwelriekende spreekkoren afscheiden. We kijken wel, maar we zien het niet. We horen het, maar we verstaan het niet. We zijn er blind en doof voor geworden. Horen, zien en zwijgen, dat is het parool. Heeft iemand van Heracles zich al bij scheidsrechter Higler verontschuldigd voor het feit dat hij afgelopen zaterdag gedurende grote delen van de wedstrijd tegen Vitesse voor “hoerenjong” werd uitgemaakt? Of is dat zelfs in het doorgaans toch zo fatsoenlijke Almelo nu ook al gewoon geworden?
