Hans Kraay jr. vind ik, om in zijn eigen termen te blijven, een enorme paardenlul, maar wat er nu met hem gebeurd is kan van geen kant. Als trainer van DOVO, een Veenendaalse hoofdklasseclub in het zaterdagvoetbal, functioneert hij uitstekend. Wel is bekend dat hij met ingang van volgend seizoen actief zal zijn bij zijn oude club Lienden. Dit was voor het bestuur van de businessclub, waar men het kennelijk achter de gereformeerde ellebogen heeft, het sein om zich af te vragen of hij nog wel voldoende focus op DOVO heeft. Nu moet het bestuur van een businessclub rondgaan met bier, broodjes en bitterballen, maar zich niet bemoeien met het beleid. Dat vond Kraay ook en dus is hij met onmiddellijke ingang weg bij DOVO – waarbij het wat mij betreft een geschenk uit de hemel is dat Artea Grafmonumenten uitgerekend nu het bedrijf van de week is, zoals op de website te lezen valt.
Dossier nummer twee: Ajax-spits Anwar el-Ghazi scoorde de belangrijke 0-1 in de uitwedstrijd tegen Groningen, terwijl hij toen eigenlijk allang niet meer op het veld had mogen staan. Een paar minuten daarvoor had hij namelijk zijn tegenstander tijdens een luchtduel met zijn elleboog vol in het gezicht gebeukt en dus rood moeten krijgen. Na afloop speelde hij voor de camera’s en de microfoons van FOX en NOS de vermoorde onschuld: ‘Misschien heb ik hem wel geraakt, maar dat is dan per ongeluk gebeurd’. Tuurlijk. Je maakt doelbewust een slaande beweging en loopt daarbij het risico dat je iemand misschien wel raakt, maar dat gebeurt dan per ongeluk. En hij keek erbij alsof hij het zelf nog geloofde ook. Schorsen die gast, of je bent als KNVB geen knip voor je neus waard.
En dan nu tot slot one of the usual suspects: FC Den Haag-trainer Henk Fräser ging zondagmiddag weer eens als een dolle te keer tegen de scheidsrechter. Wat was er gebeurd? De beste man had het nota bene gewaagd om een vrije schop tegen zijn ploeg te geven nadat een van zijn spelers zeer opzichtig een geslaagde el-Ghazi-imitatie had gepleegd. Iedereen had het gezien, maar het fluitsignaal was tegen het zere been van de stoere trainer, die vroeger als verdediger van Feyenoord onder het motto ‘Tand om tand, kameraden!’ alles en iedereen onderuitschopte (eerst de man, dan de bal) en dit seizoen zijn keeper al eens opdroeg een aanval van suikerziekte te veinzen om een time-out mogelijk te maken. En dat moet dan een voorbeeldfunctie bekleden. Nee, beste lezers, de conclusie is duidelijk: de ergste hooligans zitten niet altijd op de tribune.
Hans Kraay Jr. wil aandacht en erkenning, in ongeacht welk programma van onverschillig welke omroep. Hij gaat overal zitten voor aandacht en erkenning. Hulde aan de DOVO-bobo’s; weg met de eigenpijperij.