Sportverenigingen hebben mensen nodig. Anders zou het woord vereniging niet op zijn plaats zijn. Maar andersom is het ook zo. Mensen hebben sportverenigingen nodig of een postzegelclub of een volksdansgroep of…
Een kennis van mij zei het vorige week in een interview. Hij was 60 jaar getrouwd, maar niet alleen met zijn vrouw, ook met de voetbalvereniging die hij sinds jaar en dag dient (in dit geval is dat Rood Zwart Delden). Hij is polygaam, heeft twee partners die hij zeer lief heeft.
Dat vind ik altijd het mooie van sport. Het bindt mensen en zelfs pensionado’s die gezien hun leeftijd niet meer meehelpen met het verzorgen van de velden of het leiden van jeugdwedstrijden, blijven wekelijks of in sommige gevallen bijna dagelijks naar de club gaan. Een beetje meehelpen, een beetje praten, een kaartje leggen, even je lief en leed op tafel leggen. Het is de sociale functie van de club. Je hebt mensen die graag thuis zitten of graag op zichzelf zijn en je hebt mensen die het liefst dagelijks andere mensen opzoeken, omdat ze dat nodig hebben. De kantine van sportclubs dienen meer en meer als zo’n ontmoetingsplek. Ik heb het al diverse keren gezien. De mannen zeggen ’s morgens hun vrouw gedag en gaan naar de club waarmee ze eveneens getrouwd zijn.
Op maandag en dinsdag praten ze aan de stamtafel na over de wedstrijd van hun club. Sommigen hebben het hoogste woord en hebben de voetbalwijsheden in pacht, andere luisteren en zeggen bijna niks. Samen nemen ze ook nog de avonturen door van FC Twente en Heracles of van Feyenoord, Ajax of PSV en vanaf woensdag kijken ze vooruit naar het komende weekend.
Reken maar dat gisteren en vandaag Bas Nijhuis (foto) in al die kantines over de tong ging ivm zijn optreden in de Kuip. Heerlijk die gesprekken.
Ik hoorde trouwens dat er nog clubgebouwen zijn, die overdag gesloten zijn. Jammer. Doe open die deuren, desnoods alleen op maandag en donderdag. Dan kunnen ook die mannen hun dubbele huwelijk volledig eerbiedigen.
