Niemand kan meer klagen over de breedte van de selectie van FC Twente, schreef ik hier vorige week. Alleen al voor de laatste linie heeft McClaren elf spelers beschikbaar en dan noem ik nog niet eens de talentvolle verdedigers uit de eigen opleiding (doorstroming?). Rosales, Bjelland, Breukers, Wisgerhof, Douglas, Bengtsson, Kuiper, Cornelisse, Braafheid, Boyata en ook nog Schilder zijn daarvoor beschikbaar, waarbij elke positie meer dan dubbel bezet is. Aan de ene kant is dat natuurlijk schitterend om zoveel spelers ter beschikking te hebben, echter aan de andere kant kan het ook tegen je werken. Hoe kun je iedereen scherp, gemotiveerd en rustig houden. Ik kan me voorstellen dat een jongen als Breukers, die bij Heracles vorig seizoen altijd speelde, niet vrolijk wordt van de concurrentie voor zijn rechtsbackpositie met Rosales, Cornelisse en Boyata. En alleen in de beloften spelen is ook niet alles. Het vereist van de technische straf een uiterste inspanning om iedereen binnenboord te houden. Goed verdienen, vergoedt veel, maar niet alles voor de echte liefhebber. Natuurlijk spelen ze heel veel wedstrijden en moet men op tijd rouleren, maar toch!
Nu breekt het grote werk aan na een serie gemakkelijke tegenstanders. Vroeger werden in dat soort wedstrijden vaak punten verspeeld. Nu niet en dat is knap. Morgen tegen Hannover is totaal andere koek. Die staan derde in de Bundesliga. Ik ben benieuwd hoe die tegenstander tegemoet getreden wordt. Als de FC ook de komende wedstrijden goed doorkomt, gloort er een mooi seizoen, mits er – zoals gezegd – geen rotte appels in de mand ontstaan door de grote hoeveelheid keuzemateriaal.
