Regelmatig plaats ik bewijzen van mijn belangwekkende activiteiten op de sociale platforms Strava, Twitter, Facebook, LinkedIn en Instagram. Met inbegrip van het gebruik van hashtags om bepaalde berichten een extra boost te geven. Vooral op Instagram heeft dat nogal bijzondere gevolgen. Soms plaats ik op Insta een stemmig plaatje gemaakt tijdens een van mijn hardlooprondjes over de Sallandse Heuvelrug, waaraan ik de hashtags #hardlopen en #trailrunning toevoeg. Sindsdien verschijnen er onder de noemer van de twee voornoemde hekjes wonderlijke beelden op mijn tijdlijn. Plaatjes van bloedmooie jonge vrouwen, gekleed in strakke sportieve kleding, uitdagend bevallig poserend op of rennend over toppen en kammen van bergen of vastgelegd in spectaculaire natuurgebieden. Alsof er geen ouwe grijze diesels als ik hashtaggend hardlopen of trailrunnen. Steevast beschikken de dames over duizenden likes, ik denk dat zij wel te kwalificeren zijn als zogenaamde influencers. Al is het voor mij in een column op Twentesport lastig te omschrijven welke uitwerking de dames op mijn endocriene stelsel hebben.
Deze week is een aantal influencers gierend de bocht uitgevlogen. Onder het motto #ikdoenietmee hebben een aantal bekende Nederlanders, waar ik in ieder geval nog nooit van gehoord had, op Instagram uitgehaald naar het anti-coronabeleid van onze regering. Een of andere vlog-ster is na een tenenkrommend optreden bij Jinek overdekt met pek en veren afgehastagd. Naar verluid zou deze influencer ondertussen met influenza thuis zitten.
Donderdag volgde ik in de auto een discussie over de ambitieuze D66 wannabe minister-president Sigrid Kaag. Zij had in haar speech tijdens het D66 congres aangegeven dat ‘die ambitie niet voortkomt uit mijn vrouw-zijn.’ Volgens een bij de discussie betrokken dame zou Mw. Kaag zich in feite hebben geëxcuseerd voor haar vrouw zijn. De essentie van het gesprek ontging mij volledig. Verder is er polemiek ontstaan rondom de schrijfster van de boeken van Harry Potter, J.K. Rowling. Zij wordt na een tweet door transgenders gekwalificeerd als ‘transfobe Terf.’ Een afkorting van Trans-Exclusionary Radical Feminist. Ook hier werd over gediscussieerd op mijn radio. Schouderophalend dieselde ik tuffend verder.
Dan maar de Beach Boys. De warme, zomerse klanken voerden mij terug naar de jaren ’80. Ik leef mijzelf op mijn racefietsje uit tijdens de Ronde van Zwitserland, ontsnapt en op weg naar succes tussen zonnig geurende gele koolzaadvelden. Als gevolg van het aanhoren van de eerdere discussies borrelde er een andere associatie op. Het hoge kenmerkende stemgeluid van Brain Wilson schilderde brons gebruinde jonge bevallige vrouwenlijven, schaars gekleed zonnebadend op Californische stranden, omringd door gespierde surfjongens die hun best deden om hun aandacht te trekken. Ben ik nu naast een boze, witte wielrenner nu ook nog een bijna-gepensioneerde grijze, oude man fantaserend over Californische warme zomers en dito zonnende of trailrunnende vrouwen? Je zou je identikwijt raken van al dat geneuzel.
Theo de Rooij
