Het rijtje was indrukwekkend en vooral tragisch. Op tv werden de doden van 2016 opgesomd. En dan bedoel ik in dit geval dode, beroemde popmuzikanten. Van David Bowie en Glenn Frey in januari tot Rick Parfitt en George Michael op respectievelijk 24 en 25 december. Tussendoor raakten grootheden als Prince. Lou Reed, Toots Tielemans en Leonard Cohen uit de tijd.
Ik moest aan Dick Jaspers denken tijdens deze opsomming. Want in de serie overleden popmusici van naam werden Keith Emerson genoemd (hij overleed op 11 maart door een zelfdoding) en Greg Lake die op 7 december aan kanker stierf. Jaspers, de oud-wereldkampioen driebanden die jarenlang voor de voormalige topploeg van BC Hengelo speelde, is al jaren een groot fan van het trio Emerson Lake & Palmer. Hij heeft zelfs op zijn website een speciale link aangelegd die gewijd is aan het drietal. Maar Jaspers moet er dus sinds kort ineens mee leren leven dat twee van zijn idolen in 2016 uit de tijd zijn geraakt. Van het beroemde drietal is Jaspers vooral idolaat van Carl Palmer, een van de beste drummers ter wereld. Dus de man die hij het liefst mag zien en horen, is er nog, maar het repertoire van het vermaarde pop-trio maakte, zal nooit meer uitgebreid worden. Trouwens, de heren waren uit elkaar, maar een incidentele reünie behoorde tot de mogelijkheden.
De biljarter uit Sint Willebrord vertelde me ooit eens dat hij Carl Palmer graag wilde ontmoeten, maar dat hij eigenlijk deze grootheid niet onder ogen durfde te komen. Dat is dan meteen het charmante van de persoonlijkheid Jaspers. Hij, de meervoudig wereldkampioen die overal ter wereld in totaal meer dan dertig wereldbekertoernooien heeft gewonnen, die in Japan niet gewoon over straat kan, durfde de befaamde Engelse drummer Carl Palmer haast niet te vragen of hij hem eens een keer mocht ontmoeten. Uiteindelijk is het er een jaar of vijftien geleden toch van gekomen. Jaspers mocht hem bezoeken, reisde schoorvoetend af naar Birmingham en had een hartelijke en zeer gezellige meeting met de drummer.
Het is een van de weinige topsporters die ergens in het brede spectrum van de popmuziek een idool koesteren. De voetballers Leroy Fer en Ryan Babel staan bekend als liefhebbers van urban en andere vormen van rap en hebben zelf ook wel eens een rap geproduceerd en dan heb je nog Jan van Halst (foto), de huidige directeur van FC Twente, die vorige week de volumeknop van de radio met een bloedend hart open draaide bij de nummers van De Dijk waarvan hij sinds jaar en dag een bewonderaar is. Hij zou het liefst de halve Top-10 bezet zien met nummers van De Dijk.
Maar topsport en popmuziek, meestal zijn het twee verschillende werelden.
