Woensdag 1 november werd in Denekamp een nachtkastjes verpletterend sportboek gepresenteerd: Hennie Kuiper – Kampioen Wilskracht. Een prachtig, door onze nationale wielerbiograaf Joop Holthausen geschreven boek, verrijkt met unieke foto’s, geselecteerd en geredigeerd door mijn vriend Jacob Bergsma. Eveneens mijn tafelheer tijdens het avondlijke wielervriendendiner in de oer-Twentse Holtweijde van fietskoppel Marlies en Marcel Vlek. Ook Nederlands eerste écht bekende wielerfotograaf Cor Vos zat met vrouw Carla aan onze tafel.
Ik realiseerde mij die avond dat het maken van dergelijke boeken alleen maar lastiger gaat worden. Hennie en ik behoren namelijk tot de generatie wielrenners van wie uitsluitend analoog beeldmateriaal bestaat. Tegenwoordig worden er van een beetje renner meer foto’s op één dag gemaakt dan van mij tijdens mijn hele loopbaan.
In 1974 vertrouwde ik mijn eerste competitieve pedaalslagen aan het asfalt toe en behoorde al snel tot de nationale top. Soms stond er tijdens wielerwedstrijden een fotograaf langs het parcours en al snel had ik in de gaten welke cameramannen in Nederland de mooie foto’s maakten. Cor Vos was een van hen. Voor deze mannen deed je een trap extra. Want succes betekende mogelijk een mooie actiefoto, die wellicht ook nog de krant haalde. Al snel beschikte ik over namen en nummers van een handjevol kiekers, die tegen betaling van meestal vijf gulden een mooie zwart-wit foto opstuurden. Mijn acties en successen als junior en amateur vullen een drietal fotoboeken.
Cor Vos verhuisde eind jaren zeventig met mij mee naar de profs, we kwamen elkaar in binnen- en buitenland vaak tegen. Cor met zijn imposante body en camera bodies achterop een zware motor, ik zwoegend op mijn fietsje. De kampioen der fotografen was de Italiaanse veteraan Sergio Penazzo. Die presteerde het om plaats te nemen achterop zijn Moto Guzzi met in zijn handen een 75 centimeter brede balk bestaande uit twee aan elkaar geschroefde zwart-wit en kleur Rolleiflexen en twee flitsers. De mooiste platen flitste hij van renners die afgetekend tegen een granieten Dolomieten muur bergop zwoegden.
Vanaf mijn eerste profjaar heb ik alle fotomateriaal los bewaard en opgeborgen in een documentenbox. Ondertussen heb ik vrijwel alle foto’s wel in mijn hoofd zitten. Enkele honderden, van groot tot klein en zwartwit tot kleur. Soms heb ik een specifieke foto nodig, haal de stapeltjes uit de box en na enkele minuten zoeken heb ik altijd beet. Meer materiaal dan hetgeen zich in de box bevindt zal het nooit worden.
Tijdens het gezellige wielerdiner maakten Cor en Carla plaatjes met een iPhone. Van imposante camera bodies geen spoor. En ik heb mijn oude documentenbox ingeruild voor de Cloud. Een paar maanden niet betalen of een paar muisklikken en enkele tientallen volstrekt gewichtsloze gigabytes aan mensenleven is onopgetekende geschiedenis.
Geef mij dan maar zo’n megakiloknallerboek. Gemaakt door mannen met bodies.
Theo de Rooij
Prima weergave van een onvergetelijke sfeer tijdens de presentatie. Het was een genoegen om van gedachten te wisselen Theo!
Ik deel het bericht met de 16.300 wielerliefhebbers op WAF: https://www.facebook.com/groups/wielrennenANEKDOTES/