Er was eens een restaurant in Twente genaamd ‘De rustende jager’. Iedereen kende het, menig bruiloft en verjaardag werd er gevierd. Totdat de eigenaar er met de centen van gemeenschap Bentelo vandoor ging en zijn uitspanning failliet werd verklaard.
Er kwam een nieuwe uitbater en die wilde breken met het verleden. De legendarische maar bezoedelde naam ‘De rustende jager’ moest veranderen. Nu kan ik daar nog wel inkomen. Maar weet u hoe ‘De rustende jager’ nu heet?
Intensz.
Mon dieu! En juist op het moment dat ik dacht dat er geen naam bestaat die meer commercieel en fantasieloos is dan ‘Intensz’ beland ik — per ongeluk — voor het eerst in mijn leven op een dancefeest met eenzelfde naam: ‘Intense’.
Ik moet lachen. Hoe ben ik hier nu weer beland? In deze sfeerloze hal genaamd ‘Ziggo Dome’, met 17.000 mensen voor een podium waarop staat gedrukt ‘Armin Only – Intense’.
Mon dieu! Een uitverkochte zaal luistert naar de kerkklokken die het begin van het feest betekenen. In een soort maanlandschap op het podium staat een bol. In die bol zie je een schaduw z’n handen naar de hemel steken, op de beats van de kerkklokken.
Wat is dit? 17.000 mensen flippen alsof ze werkelijk god zien. Het kan ook ingegeven zijn door het feit dat iedereen strak staat van de pillen. Iets waar ik wederom best in kan komen, want op een biertje overleef je deze musical niet. Om een dancefeest van DJ Armin van Buuren te overleven heb je pas echt doping nodig.
Om me heen staan vooral veel vrouwen van middelbare leeftijd. Jaar of veertig, vijftig. Strakke truitjes met diamantjes erop en spijkerbroeken die nog verdacht goed staan, maar zodra je dichtbij komt schrik je van het aantal rimpels in het gezicht en decolleté. Vaak veroorzaakt door overmatig zonnebankgebruik, gezien het goudgele kleurtje.
Hier en daar staat een stelletje uit een vinexwijk volop te vrijen. De drugs maakt van de zoenpartij ware topsport. Ze gaan op in de muziek, de drugs en elkaar. Het aangezicht is, tsja, hoe moet ik het omschrijven…Intens.
Maar het meest intense moment van de avond komt later. Armin staat op het podium nog altijd met zijn handen in de richting van de hemel. Pure topsport, wat zal die man een spierballen hebben. Vanuit de coulissen komt een glimmende, glanzende, witte vleugel naar buiten gereden. Met achter de toetsen … John Ewbank. Zijn bruine hoofd steekt af tegen de witte vleugel. Hij lacht zijn eveneens witte tanden bloot. 17.000 mensen beginnen te gillen en ik vraag me af waarom deze fantasieloze dancemuziek na tulpen, kaas (en XTC) toch Neerlands exportproduct nummer drie (vier) is.
Mon dieu. Dit is intens. Intens slecht.
Haha, mooie erbvaring, ik was een paar jaargelden bij Sensation White – dat was echt veel beter…