Hoewel onze loopgroep, als zelfbenoemd fieldlab-experiment, reeds geruime tijd door mij getraind wordt, is het prettig te weten dat een belangrijk deel nu gevaccineerd is. Dat rent net een beetje prettiger. Nu was het wel zo, dat een hoestende of niezende atleet als bij toverslag wat meer bewegingsruimte kreeg. Later kwam het vermoeden dat aldus menig loper eens wat kuchte, opdat hij of zij kon versnellen. Nu onze groep voor een belangrijk deel uit aankomende dan wel volbloed bejaarden bestaat, is er sprake van een hoge vaccinatiegraad.
Overigens is gebleken dat het gevaccineerde deel van de loopgroep evident beroerder is dan de nog niet geprikten. Dat komt natuurlijk door de bijwerkingen. Men is koortsig, heeft meer spierpijn dan doorgaans, klaagt over een zeer prikarmpje – de zielenpoten – of ziet er plotseling uit als een dood vogeltje. Ze blijven niettemin komen, want ik geef zo ongelooflijke leuke trainingen.
Inmiddels zijn onze collectieve trainingen weer legaal, wat dan toch wat verlichting biedt. Menig afkeurende blik wierpen de passanten, zich aldus profilerend als weinig rekkelijken. Overigens was ons adagium: wie traint heeft meer weerstand, hoewel je strikt genomen natuurlijk ook in je uppie kunt rennen. Maar de sfeer in onze groep is enorm, daarbij zie je weer eens wat andere koppen dan die van de gezinsleden, die op een zeker moment gaan tegenstaan.
Een ander lichtpunt, op beter gezegd lichtbak, is dat onze kantine – althans: het daarbij behorende terras – weer open mag. Niet dat het daar altijd zo’n dolle boel was. Wij hebben namelijk de enige alcoholvrije kantine in een omtrek van 175 kilometer. Welaan, er is nog een kaartclub in Bolsward die een theeroom heeft en te Lunteren recupereren de lopers in een koffiebranderij, maar dan heb je het wel gehad. Elders gaat men zich liederlijk te buiten aan spiritualiën die de geest breken en de benen verzwaren. Bij ons echter gaat de pink omhoog tijdens een bescheiden kopje koffie dan wel een builtje gemberthee in een glas heet water.
Goed, u vindt dat lafjes en iets voor geriatrische afdelingen, maar dan gaat u voorbij aan de enorme lol die wij hebben. Want van genoemde hete dranken gaat de geest niet bruisen, neen: deze moet uit de atleten zelf komen. Nu, dat zit wel snor met deze gasten. Ach, hoe vaak gingen wij niet in polonaise tussen de kantinestoelen door, wat klonk er dikwijls niet een schaterlach, sloegen wij ons op de knieën van plezier, werd er een verjaardagstaart aangesneden, huldigden wij een jubilaris?
Kom daar eens bij een voetbal- of hockeyclub om, het gebrul en gezang komt slechts uit door alcohol benevelde kelen, wankelend verlaat men de kantine, de zojuist opgedane conditie is dankzij de drank volkomen teniet gedaan. De stumpers.
Daarom: komt naar onze vereniging. Bezoek ons terras met bijbehorende kantine en doe gezellig mee. Dan zij wij tenminste met z’n vieren.
Erik Endlich
