Deze weken worden we vrijwel dagelijks geconfronteerd met beelden uit het (United) Kingdom dat zichzelf probeert af te breken van het vermaledijde Europa. En daarmee ook zichzelf uiteen dreigt te rijten. De vernietigende muur komt razend snel naderbij als op 29 maart 2019 de harde Brexit een feit is. Premier Theresa May wordt in het kleine, sporthalachtige House of Commons op een respectloze wijze aangepakt, uitgelachen en uitgekotst. De wallen onder haar ogen bedekken bijna haar jukbeenderen maar zij blijft met de moed der wanhoop knokken voor een oplossing, waarvan alleen zij de essentie nog lijkt te begrijpen. Het gekrakeel levert een ontluisterend beeld op van een land geregeerd door stuurloze onbeschoftheid. Wat wil je, als de belangrijkste politieke veroorzaker Nigel ‘Ravage’ Farage heet en na het klaren van zijn klusje, wellicht genietend van een Russische bonus, ergens ligt te bakken onder een kokospalm.
Frankrijk wordt verscheurd door een deel van de met gele hesjes uitgedoste bevolking. De versierde Champs Élysées wordt deze topmaand december elk weekend verstierd door rellende Fransen. Tijdens mijn wielerjaren werd ik regelmatig geconfronteerd met drammende Fransozen: geblokkeerde snelwegen, stakende luchtverkeersleiders, piloten, spoorwegpersoneel, protesterende boeren en vrachtwagenchauffeurs. Als je je zin niet krijgt, kont tegen de krib en platgooien die handel. Van kwaad tot erger. Ondertussen gaat de grote goegemeente aldaar vanaf 62-jarige leeftijd met pensioen.
Ook in ons land doken de gele debardeurtjes op. Allereerst zag ik er zaterdagochtend een aantal op een drafje sportief onder mijn slaapkamerraam doorlopen. Ik had niet de indruk dat zij iets kwaads in de zin hadden. In Enschede vond er een rommelig protest plaats van enkele tientallen in gele giletjes gestoken demonstranten die volgens mij ieder afzonderlijk over een roepgetoeterd klaagschappenlijstje beschikte.
Wat mij betreft is Mark Rutte de Held van de Week. Dinsdagmorgen fietste hij uiterst ontspannen langs het verzamelde journaille naar het Catshuis om Theresa May na een zoveelste doorwaakte nacht een hart onder de riem te steken. De Britten Thomas, Froome en Wiggins en hun vette ploeg waren de gele hesjes terroristen van het peloton. Maar onze Mark fietst solo heel muitend Europa de vernieling in. Kalm, bedachtzaam, vrolijk en op een gewone fiets. ‘Keep calm Theresa, take a bike.’
Theo de Rooij
