Het sporten binnen een club of vereniging is niet leuk meer. Dat wil zeggen: het sporten wel, maar de contributie niet. Dat ligt overigens niet aan de vereniging zelf.
Dankzij oplopende kosten als de onroerende zaakbelasting, het onderhoud van voorzieningen, het gebrek aan vrijwilligers die het om niet doen, vergoedingen van scheidsrechters, juryleden en andere officials is het voor een club van een paar honderd leden niet meer te doen. Denk ook aan de gelden bestemd voor trainers. Ik ontvang die ook, uitsluitend omdat de anderen dat eveneens doen.
Daarom hebben wij koeken. Ook in de kantine, maar daar gaat het niet om: we verkopen koeken op straat. Niet zomaar koeken, maar zogenaamde Vondelkoeken, gebakken naar een geheim recept en voor een doorsnee consument niet te vreten. Maar daar gaat het hier niet om: wij verkopen de vondelkoeken, die niets met de voormalige dichter des vaderlands te maken hebben, in grote getalen. In de eerste plaats omdat wij enkele weken voor de feestdagen toeslaan. De buitenwacht komt dan, al dan niet na een bezoek aan Intratuin, in mindere of meerdere mate in een Sinterklaas- schrap Kerststemming, hetgeen het gemoed kneedbaar maakt. Dan komen wij met die koeken op de proppen.
De vraag is, in hoeverre onze atletiekvereniging profijt heeft van die koeken. Nu: 45%. Dat deel is dus bestemd voor de clubkas. Nu bestaat onze vereniging voor een belangrijk deel uit fanatieke sporters. Het bestuur is zo wijs geweest aan de meest verkopende leden een prijs, zijnde een sporttas met inhoud, te verstrekken.
Vervolgens trokken leden er fanatiek op uit zodat in welke negorij ook, bij alle denkbare adressen en dus in grote mate die vondelkoeken aan de mens werden gebracht.
Dankzij deze door vooral competitie gedreven geestdrift werden er duizenden van die slechts voor kranige gebitten bestemde koeken gesleten. Aldus werd de clubkas flink gespekt. De sporttas met inhoud werd door sponsoren verstrekt.
Vanzelfsprekend moet u een en ander niet verder vertellen, anders krijgen we een koekendevaluatie. Gelukkig kan ik u vertrouwen.
Erik Endlich
