Ik heb Gerrie Kneteman of Johan Cruyff nog nooit heuren zeggen dat ze op de schole neet met konnen kommen. Epke Zonderland ook nooit dat’e juust wál good kon learen. Toppers dee koketteert met gebrek an scholing hebt toch ergens nen knik in het gewei. Het geet ‘r toch umme wa’j daadwerkelijk too-zet.
Wraakgeveulige compensatiedrang koomp vake vuur in de zakenweareld. Met nen superieuren snoeten liezem zeggen: “De d’s en t’s ha’k altied fout, mer ‘k wusse wál da’k vuur 1 euro der 2 terugge mos hebben.” Bliekboar alderbassend stoer um te loaten weten da’j met ne onvoldoende vuur taal tóch heel rieke köant worden. En dat kan ook heel good, mear ik preuve toch een hoog sliep-oet-gehalte.
En joa, der zeent trauma’s kweekt duur wiesbekkige learkrachten dee zelf in de keendertied völ ploagd zeent. Mear ik kenne nog völle mear echte schooljuffrouwen en schoolmeasters dee perfect umme-gongen met ankommende oondernemmers dee groezelden van schole en hoeswoark. Nen measter zea ooit tegen zonnen bössel: “Herman, als jij jouw oervervelende vakken een beetje uit de gevarenzone houdt, kun je op mij altijd rekenen.” Woerop nen verheugden Herman de measter dat plechtig beloafden én doar nog achter-an zea: ‘Measter, a’k het temet betalen kan, krieg iej van miej nen niejen auto. Want det Simca-butje woe’j nou in jaagt lik nergens op.’ Zo is ‘t later ook gebuurd. Dat is better as pauwenstätten met dommigheaid op oonderdelen.
Ooit zat ik vuur de radio te lustern noar nen froai jeugdigen Marco van Basten biej Langs de Lijn. Hee mos nog zien examen doon vuur de havo. Van nen sportverslaggever-met-heten-earpel-in-de-strotte kreeg’e het verwiet: ‘Maaj jouw houp op de overwinning is toch een utopie?’ Noa ’n poar ongemakkelijke tellen stilte vreug Van Basten: ‘Wat is een utopie eigenlijk?’ Nen jongen kearl den toen al neet heuger dreet dan as’e ’t gat har zitten.
Kortens steun Joop van de Ende in dee geforceerd-modieuze biejlage van Tubantia. Op ’n cover de oargerniswekkende tekst: ‘De jongen die niet kon leren.’ Völ miej gloepens tegen van Van der Ende, want den he’k altied nog wal hoge had. Mear gelukkig verteelden Joop allene mear det’e froai dyslectisch wes en doarumme juust slim creatief was ewörden. Gelukkig! Greuts doon oawer zon tekort hef nen Van de Ende neet neudig. Het geet ‘r umme wa’j oeteindelijk presteert. Ik kenne ook leu met hele hoge ciefers woer niks van trechte is ekömmen. Biej het GAK-districskantoor in Hengel höng lange joaren nen blauwen tegel an de waand met: ‘Werk jij hier? En je kon vroeger zo goed leren.’
Gerrit Dannenberg
