Et stukken wat iej hier vandage leazet, is van de hande van nen pornograaf pur sang. Da’j et eawen weett.
Wat wil et geval: Um et kinneken an et wippen te hoalden (kiek, doar goa’w al) do ik vuur bedriewen tekste skriewen. Via via — ik har hoaste zeg: achterlangs — vreugen ze mie um tekste te maken vuur een niej op te zetten kökkenbedrief, met wal veer bedriewen dee’t onderop lignt ehh dee’t der onder valt.
Uiteraard wied achter de weuste, natte bekke vuurbie Deawenter, en of ik wal eawen nen dag in de rondte wol vlegen langs verskeidene vestigingen in et Sodom en Gomorra van Nederland. Betalen wollen ze der ook nog wal vuur (most der nog es biekommen van neet, of neet dan!).
Mooi da’j bie zo’n deftig opgebloazen spul tusken al dee priezige topkökkens as middagetten niks as dreuge stoete met keaze kreagen. En deur kuiern as ze der deaden. Zelfs Hollands was öar mangs nog te goodkoop. Der most dan wal ezegd worden: “Een miwjoenchje of vaiftig, give or take.”
Idee van den dag was da’j ‘inspiratie’ opdeaden vuur et geskriewte. In dee kökkens mo’j dan ook oaweral anzitten (behalve an mekoar), en ‘ervaren’. Da’j temet good wusten woer’j oawer skreawen. Want iej mosten wal de emoties en de verkrachtingsbeeld ehh de verbeeldingskracht van de leu ansprekken. Zinnenbekeukelend.
In thoes gung ik dus gangs oawer anrechtbladen dee’t vlöaindig en glad zonder reandkes oet een stukke maakt warren (want dat was heel uniek doar), prachtige kromme kranen en smeu en zacht noar binnen gliedende kökkenlades. En ik zea at et neet bloots ne kokstea was mer een middelpunt van et leawen: ne stea woer’j met oewe geleewden ’n dag duurnemt. Zee’j et vuur oe?
Et was mer eawen of ik har et baasje van de middenpartieje an ’n droad. Wa’k toch wal neet meanen, want dit was toch wal puren porno. Ik har dinge können zeggen as: “Weast bliej dat ik et nog neet hebbe oawer ‘n worst in de wieme hangen, of do van: ‘klopt mie de eier in de panne intwei’.” Mer de woarheid wil a’k zo van de wieze was a’k der nauweliks een woord oetkreeg.
Volgens em ha’k zin bedrief grote skade too ebracht. De helfte van et woark wol he nog wal betalen. As ik et der neet met eens was, mo’k mer nen rechter an de mouwe trekken.
Ik deed em wierumme dat hee et der zelf zo in leus en dat dat mear oawer ziene gedachten as oawer miene skriewerieje zea. En dat ik doar miene conclusies oet kon trekken.
Wat leu denkt vanoet de onderbokse. Niks op oet doon.
Martin ter Denge
