In een mailtje uit Vroomshoop werd me gevraagd waarom het op deze site nooit over korfbal gaat. Dat is een vraag waar ik niets op kan zeggen anders dan dat iemand, die ik ooit vroeg om zo nu en dan in voorkende gevallen een bericht te maken, Enno de Boer uit Vroomshoop-Geerdijk, te druk zei te zijn. Met zelf korfballen en af en toe een tekst maken voor een huis-aan-huisblad – hij kon er niet meer bij hebben, ja, dan houdt het op. Komt bij dat korfbal geen topsport (meer) is in Twente.
De Boer is al snel te druk, wat ik niet erg vind. Hij is altoos voorkomend, meelevend en anderszins geïnteresseerd, maar het betekent wel dat Twentesport.com geen korfbalmedewerker heeft. Daar komt nog iets bij, want op dit moment is korfbal in Twente gelijk een lekke bal; deze tak van sport lijkt, althans in Twente, langzaam af te sterven. Het is niet meer wat het geweest is, dat korfbal. En ik kan er met enig gezag over spreken.
Dat zit zo. Ik moest ooit als chef-redacteur van een editie van de Twentsche Courant zaliger nagedachtenis vanuit het epicentrum Almelo zes keer in de week vijf pagina’s aanleveren over alles wat zich in de Gemeentekring afspeelde. Daar hoorde ook regiosport bij. Ik weet nog dat we de laatste trein moesten halen, niet om naar huis te gaan, maar om getypte vellen op te halen die per treinbrief werden toegestuurd, met onder meer sportuitslagen, zoals het verloop van schaak- en damcompetities. Fris van Turenhout avant la lettre.
En dan had je nog oostelijk Twente, waar geen treinen reden. Daar hadden we uiteraard ook correspondenten, veel zelfs, in elke vlek één, die schreven zowat louter over klootschieten priesterjubilea en carnavalsfeesten (met alle voorbereidingen erbij toch gauw elke dag een verhaal; van die correspondenten herinner ik me nu Hennie Koopman in Fleringen, Piet van Bergen in Tubbergen, Harrie Oude Breuil in Albergen, maar er waren er meer, ook in Harbrinkhoek-Mariaparochie, Albergen, Geesteren en Reutum. Ze vochten voor elke letter in de krant, maar korfbal kenden ze niet. Kennelijk is het géén rooms-katholieke sport. Ach ja, gemengde teams, daar hielden dorpspastoors niet van. Bovendien vallen katholieken niet graag door de mand.
De nederzettingen waar wel werd wél gekorfbald waren van de Reformatie. Veruit de grootste vereniging was AKC, in Almelo, in die tijd een landelijke topclub die zijn thuiswedstrijden speelde in de Rembbrandthal, ook de Hel van Almelo genoemd. Mijn plaatsgenoot Jan Veldhuis was behalve werkzaam bij de Rechtbank een even rumoerig als aanminnig bestuurslid van de Almelose Korfbal Club en kwam ook wel eens met ‘nieuwjes’ ter redactie. Of bij mij aan de deur, want hij hield huis in het dorp mijner inwoning, dat trouwens ook een korfbalclub heeft Blauw-Zwart, maar het keurkorps van die club speelde voor Veldhuis niet hoog genoeg. Een beetje vergelijkbaar met zijn AKC vond hij DOS-WK in Enschede. Redelijk hoog korfbalden in die tijd ook NKC te Nijverdal en Amicitia te Vriezenveen. Ooit hadden we een stagiaire op kantoor, ik meen Marga Wind, die bij NKC te Nijverdal korfbalde, dus nieuws uit de eerste hand. Ik weet niet wat er van haar geworden is. Wel van van Hans Bakker, die bij Amicitia in Vriezenveen bestuurlijk belangrijk was en die nu een belangrijke functie schijnt te hebben als regionale MKB-bestuurder.
En dan had je dus TOP in Vroomshoop-Geerdijk, dat meer aandacht wil. Ik heb teruggeschreven dat contact kan worden opgenomen met Enno de Boer. Afijn, er staat op deze site nu een tekst over korfbal. En ik heb aan die sport, besef ik nu, een levenslange liefde aan te danken, waarover ooit misschien meer.
Han Pape
