De wijze voetbalkenner Ton van Dalen, ex-manager van FC Twente en later zaakwaarnemer van onder anderen Jaap Stam, zei me ooit, na een 4-0 nederlaag van zijn en mijn favoriete ploeg: “Je kunt veel beter één keer met 4-0 verliezen dan vier keer met 1-0.” Een waarheid als een koe, natuurlijk, en nou ben ik bepaald geen rekenwonder, maar volgens mij kun je ook veel beter twee keer met 6-0 winnen dan één keer met 11-0 en één keer met 1-0. Dat vond Luuk de Jong kennelijk ook, want vlak voor het einde van de treurige wedstrijd tegen Finland verdubbelde hij de score met zijn eerste interlandgoal. En zo was Oranje na het speelkwartier tegen San Marino weer terug op aarde, nog steeds als de nummer één van de FIFA-wereldranglijst, dat dan weer wel.
Het goede nieuws is dat de spelersraad het uiterst verstandige besluit heeft genomen om niet meer mee te doen aan die achterlijke flauwekul met Harry Vermeegen en Johnny de Mol. Die twee komen er niet meer in en ik kan me voorstellen dat Bert van Marwijk zijn spelers heeft gezegd dat wie zich hier niet aan houdt, niet meer geselecteerd wordt. Dat stupide gedoe leidt alleen maar af en dat kunnen we op weg naar het EK van 2012 natuurlijk niet hebben. Laat die twee tragische mislukkelingen zich met andere doelgroepen bezighouden. Nou nog een idee om van die irritante kushandjes van Wes en Raf af te komen. Ik weet het, het is hard, maar dat moet dan maar: een stadionverbod voor Yo en Syl is de enige oplossing. Nee, ook niet in een Dutch Dress van Bavaria. We moeten streng zijn.
