Zou er vandaag een filosoof meedoen aan de FBK-Games in Hengelo? Daar moest ik aan denken toen het na kerktijd vandaag even ging over Menno Lievers.
Hij ontpopte zich in zijn actieve jaren als loper op de middellange afstanden onderscheidend en precies veertig jaar geleden was hij de beste tijdens het kampioenschap van Nederland.
Lievers won toen de 800 meter indoor in Zwolle door op de laatste meters Arno Körmeling uit Enschede, die deze discipline al eerder won, af te troeven. Dat was meteen sportieve hoogtepunt van Lievers.
Hij presteerde meer in de atletiek, maar besloot zich na zijn sportieve carrière buiten de spotlights van de atletiek in een andere tak van sport tot de Nederlandse elite te onderscheiden, namelijk in de filosofie. En snelle lopeer ontpopte zich als een snelle denker.
Lievers koos na zijn carrière van hard voortbenen voor een carrière van diep nadenken. Ik heb het er nog even nagezocht. Hij werd docent theoretische filosofie aan het departement Wijsbegeerte van de faculteit Geesteswetenschappen van de Universiteit Utrecht. Dat is een hele mond vol.
De voormalige atleet onderwees studenten in de taalfilosofie en de filosofie van de cognitiewetenschappen en in 1997 promoveerde hij, ik heb het even nagezocht, aan de Universiteit van Oxford op het proefschrift Knowledge of Meaning. Dat geldt in de sport ook. Kennis geeft betekenis. Zijn filosofisch onderzoek richt zich op het verdedigen van naïef realisme.
Wat hebben atletiek en filosofie gemeen? Dat lijkt me nogal logisch, want wat is een gezonde geest buiten een gezond lichaam? Precies, helemaal niks.
Om goed te kunnen denken moet je fris zijn. En omgekeerd is het zo dat je om een goed atletiekprestatie te leveren ook psychisch focus moet kunnen aanbrengen, want als bekend moeten voor welke prestatie dan ook lijf en geest in balans zijn. Als professor in de wijsbegeerte wist Lievers dat het de roeping van de mens is om mens te zijn.
De grote filosofen zeiden het ook al, van René Descartes tot Johan Cruijff: alles is balans, van ik weet dat ik loop tot ik denk dus ik ben…
Scipio
