De persconferentie van de KNVB bij de presentatie van Ronald Koeman als de nieuwe bondscoach van Oranje was in meer dan één opzicht historisch. Niet alleen was het de eerste sinds de even onnavolgbare als hilarische performance door Hans van Breukelen, van wie we nu hopelijk nooit meer iets zullen hoeven te vernemen. Het was ook de eerste sinds mensenheugnis zonder de opmerkelijke aanwezigheid van Bert Maalderink, die toen al naar Zuid-Korea was afgereisd om de schaatsers kritisch te volgen. Want kritisch volgen, dat is de journalistieke missie die Bert Maalderink zichzelf gesteld heeft. Bal aan de voet, recht op het doel af, neus voor de goal. Vraag het maar aan Dick Advocaat, die hem openlijk niet serieus nam toen hij opperde dat Zweden best wel eens met 8-0 van Luxemburg zou kunnen winnen.
Een paar dagen voor zijn vertrek naar PeyongChang zat Bert Maalderink, samen met Jeroen Stekelenburg, bij De Wereld Draait Door. En waar zijn jongere collega zich volgaarne liet meeslepen door het ratelende staccato van de dynamische gastheer, bleef Bert onverstoorbaar de ietwat saaie zichzelf. Maar het was toch een prachtig avontuur, man, spannend als een jongensboek, de wereld van Peter Stuyvesant? Nee hoor, hij ging gewoon zijn werk doen, just another day at the office, niks geen glamour en alles wat je van de omgeving meekrijgt is de reis van het hotel naar het stadion en andersom. Daar had Matthijs van Nieuwkerk niet van terug en vergeefs probeerde hij te voorkomen dat hij, niet voor de eerste keer overigens, over zijn eigen valkuil struikelde en door de ondergrens van zijn gespeelde enthousiasme zakte. Met dank aan Bert Maalderink, die ook tegen het decor van klatergoud en bordkarton in een gelikte talkshow gewoon zijn journalistieke missie volbracht.
Peter Bonder
