Maxim Hartman is een echte man van nu. Hij moet zichzelf elke dag bewijzen. Dat hij inderdaad een echte man is. Een vent, een kerel. Maxim praat met en over voetballers zoals hij denkt dat journalisten met en over voetballers moet praten. Dus zogenaamd kritisch en hard, maar ook vol gebbetjes. Maxim is man met de mannen. Maxim praat over vrouwen zoals dat volgens hem moet. Met quasi-onschuldige grapjes en pseudo-leuke toespelingen. Vrolijk verpakt seksisme. Mannen onder elkaar verdragen dat van elkaar. En de sterkste is de leider van de roedel. Maxim wil graag die leider zijn, gezien zijn woordgebruik (ik durf het toch maar te zeggen), maar hij is een meeloper (kijk mij er toch eens bij horen). De door hem geschreven Nationale Vrouwenspotgids staat er vol mee.
Maxim heeft een rubriek op vrijdag bij NOS Sport Eredivisie, dat toch elke een uitzending al een testosteronbom is, maar Maxim wil ook daar de leider zijn die hij niet is. Hij is vroeger te veel gepest in, zoals de Libelle onthulde, een huis vol vrouwen. Een tienermoeder die vaak werd opgenomen omdat ze het leven moeilijk aankon, thuis een oma en enkele tantes, zonder man, want zijn vader had huis en haard verlaten. Daar moet de afkeer van vrouwen vandaan zijn gekomen. Dan wil je zelf de sterke man worden, ook als je het niet bent. Zo sterk dat hij weinig naar zijn moeder omkeek, ook niet toen ze ziek werd, zorg nodig had en langzaam in de armen van de dood belandde.
En nu mag hij bij NPO Pauw en Witteman De Verkiezingen zijn onzekerheid en hulploosheid botvieren op politici en op de politiek omdat de personen en het systeem verrot zijn en we daarmee afglijden naar en land in totale chaos. Maxim benadert politici zoals hij voetballers en vrouwen benadert. Hard. Als echte man. De volgende stap van de publieke omroep is dat Maxim een kunst- en cultuurprogramma krijgt. En dat hij gaat schelden op een schilderij dat een vrouw maakte van een voetballer.
Daan Schipper
