Of het nu een cursus op Papendal is, de leergang looptrainer of welk denkbaar handboek op het gebied van atletiek ook: er wordt een ideaalbeeld van de hardloper gepresenteerd. Dit atletische prototype beweegt zich kaarsrecht over de effen ondergrond, ontspannen zwaaiend met de bovenste ledematen terwijl de benen via de afzet gevolgd door een soepele beweging voorwaarts als inleiding van de grijpende voet, betrokkene richting einder doen ijlen.
Ach, was het altijd maar zo! De bittere ervaring leert ons echter, dat onze pupillen weliswaar veel bewegingen maken, maar dat zulks zich geenszins vertaalt in een vlot tempo. Dat alles heeft te maken met morfologie. Pardon, ik dreig u kwijt te raken: ik bedoel de uiterlijke verschijningsvorm. Een voorbeeld: wie vanwege een wat ongelukkige genenmix O-benen heeft, de aanleg voor zwaarlijvigheid niet weet te beteugelen en er bovendien in de verhouding tussen bovenlijf en wat zich daaronder bevindt een onevenredigheid zit, zal zich ongewoon veel moeite dienen te getroosten om gemakkelijk te lopen.
Anderzijds zegt uiterlijk niet alles. Er zijn voorbeelden van zelfs Afrikaanse lopers, doorgaans bekend vanwege hun soepele stijl en gebrek aan vet, die er zo op het oog weinig van bakken. De ene arm beweegt zich via de ideale lijn, terwijl de andere arm tijdens het lopen telkens een denkbeeldige 8 beschrijft. De man houdt echter op de marathon een brommer bij.
Enfin, de kunst is nu om de novice, dus de beginnende of aspirant-loper of -loopster, reeds na kennismaking te kunnen zeggen of het zinvol is om zich het apenzuur te trainen en daar vervolgens de vruchten van te plukken. Denkbaar is voorts dat deze beginner van de ene blessure in de andere valt.
Dikwijls zeg ik: “Is een denksport niet iets voor u? Koersbal? Tafelvoetbal wellicht?” Een goed verstaander heeft dan aan een half woord genoeg. Soms geef ik een persoon proeftijd. Ik laat ze een paar keer meetrainen, roep ze dan bij me en schud met mijn hoofd. Dan moet de boodschap reeds duidelijker zijn, maar er zijn hardleerse types bij. OK, het ligt natuurlijk niet op mijn weg om lui weg te sturen die nauwelijks vooruit te branden zijn maar niettemin met groot plezier afzien. Niettemin glanst er heel soms een parel tussen de knikkers. Een zeldzaam talent dat onder mijn inspirerende leiding tot wasdom komt en in het internationale circuit roem gaat oogsten. Om vervolgens, na het Olympisch goud, in zijn of haar dankwoord mijn naam noemt als degene die dat alles in gang heeft gezet.
Vanzelfsprekend komt het er niet van, want ik train gasten die beginnen op een leeftijd dat de kinderen de deur uit zijn, de wederhelft slechts mokkend op de bank zit en de partner blij is om over een tartanbaan te mogen vibreren. Opmerkelijk is voorts dat ze soms best veel talent hebben. Maar niet voor het hardlopen.
Erik Endlich
