Mijn schoonfamilie stamt uit Winssen, een plaatsje bij Nijmegen en onderdeel van de gemeente Beuningen in het Land van Maas en Waal. Hun favoriete club is dan ook NEC. Let op: nooit ‘nek’ zeggen, want ‘nek zit hier’ (hand naar de hals), ‘En Ee Zee zit hier’ (hand naar het hart). Carlos Aalbers, die tussen 1982 en 1996 maar liefst 385 wedstrijden voor NEC speelde, is een volle neef van mijn vrouw. Na zijn actieve carrière begon hij in 2007 als technisch directeur in De Goffert, maar in 2013 werd hij om duistere redenen ontslagen toen hij net weer was gaan werken na een maand ziek te zijn geweest. Intussen heeft hij een mooie baan bij Willem II, en hij heeft er zelf nooit veel woorden aan vuil willen maken, maar hij is niet de eerste werknemer met wie ze in Nijmegen niet echt aardig omgaan.
Trainer Ernest Faber kan er ook over meepraten. Hij kreeg dit seizoen door het bestuur de maatregel opgelegd dat hij clubtopscorer Christian Santos niet meer mocht opstellen. De spits had in de winterstop namelijk verkocht moeten worden zodat NEC er nog een paar centen aan zou verdienen, maar de Venezolaan hield de club en zichzelf gewoon aan het contract dat eind deze competitie afloopt. Op dat moment had Faber er al voor gekozen om een nieuwe werkgever te zoeken. Dat werd FC Groningen en nu zijn de fans van NEC boos op hem. Dat is dan een verkeerde keuze, want ze moeten bij het bestuur zijn dat deze onzin heeft bedacht. Natuurlijk komen de Nijmeegse bobo’s nu met een verklaring waarin ze toegeven dat de communicatie niet de schoonheidsprijs verdiende en laten weten de onduidelijkheid te betreuren. Ja ja, dat zal wel. Ik geloof er geen woord van. Oftewel, om met een bekende Amsterdamse collega van Faber in Engeland te spreken: make that the cat wise and thank you the cuckoo.
