Het is zaterdagochtend 6 september
de D1 moet spelen en I remember
al die zaterdagmorgens met Sven en Lesley
vroeg uit de veren en dan alle drie
lekker naar het voetbal toe
Sven gelijk paraat, Les nog een beetje moe
Het tenuetje met nummer 10 in zijn tas
Sven als eerste in zijn jas
Met z’n drieën pratend over de wedstrijd
bij de kantine, net als altijd.
Les naar de kleedkamer, Sven een frikandel speciaal
Dat vonden we allemaal zo normaal.
Nu is die tijd voorbij
Zij kunnen allebei
nooit meer genieten van het leven
geen liefde meer geven
Nooit meer met z’n drieën naar het voetbal
Lieve mensen, wat een knal
Een knal die zo hard aankomt
ik ben verstomd
Van mij nooit meer een echte lach
want het is nooit meer zaterdag.
*Dit gedicht schreef ik aan de keukentafel bij mijn moeder op 6 september 2003. Nooit had ik gedacht dat het zaterdag zou worden. En natuurlijk is dat zo. Toen ik begin september 2012 Lyns zijn eerste voetbalstapjes zag maken bij Sportclub Deventer, brak mijn hart. Ik dacht natuurlijk aan nooit meer zaterdag. Het is dit jaar weer een klein beetje zaterdag geworden …..
Ik wens iedereen heel veel voorspoed en geluk toe in 2013 …
