De Olympische Spelen gaan toch door ondanks de oplopende dreiging in Japan van de corona-delta-variant. Een sportief feest? Voor wie? Vraag het de Japanner, of nog dichter bij de Olympische vlam, de inwoner van Tokyo. In ieder geval zeker niet voor hen. Voor wie dan wel en hoe? De Japanners leven in een Olympische-corona-bubbel. Hoe feestelijk is nu nog het vlaggenceremonieel? Niet dus, geen publiek. En Willem Alexander dan? Hij als sportliefhebber en erelid van het IOC heeft direct na het bezoek aan de ramp in Limburg zijn laarzen van hem in de privéjet gezet en is naar zijn vakantiehuis in Griekenland gevlogen. Nee, niet om eer te bewijzen aan Pierre de Coubertin, de bedenker van de moderne Olympische Spelen.
Heeft het IOC dan nog steeds de gedachte dat meedoen belangrijker is dan winnen? Wat een achterhaald standpunt, een irreële commerciële bubbel. Iedereen weet toch dat enkel de roem van een Olympische gouden medaille telt en dat de naam van de verliezer voor de huldiging al is vergeten.
Dat was bij de eerste klassieke spelen wel anders. De allereerste Olympische Spelen werden gehouden in het kleine Griekse dorp Olympia, in een klein ovaal zanderig stadionnetje dat nauwelijks de naam van stadion mag dragen. Het lijkt niet op dat wat wij nu als stadion benoemen. Een openluchttheater komt er dichterbij in de buurt. En wat te denken van het sporten en de huldiging in de tijd van de oudheid? Naakt sporten, het hele lichaam inwrijven met olie en bij drie overwinningen krijg je een lauwerkrans omgehangen. En vrouwen werden volledig buitengesloten. Zelfs in de tijd van De Coubertin werden vrouwen geweerd als deelneemsters. De Coubertin, de voorvechter van de moderne spelen stierf in 1937. Zijn laatste wens was dat zijn lichaam werd begraven in Genève in Zwitserland. Echter, zijn hart werd ook op zijn verzoek bijgezet in een monument in Olympia. Het koste mij moeite bij een bezoek aan Olympia om het monumentje te vinden. Het blijkt een bijna niet te ontdekken klein betonblok te zijn net buiten Olympia, vlakbij de eerste vervallen atletiekbaan die tot Olympische wedstijdbaan werd verheven. Het is een monumentje dat overwoekerd is door gras en alle andere soorten vegetatie. Bijna symbolisch voor het huidige Olympische gedachtengoed van 2021. Niet de sport maar de commercie bepaalt.
Vandaag is de opening van de Olympische Spelen in Tokyo. Het aantal deelnemende sporters is nu nog 11.071, nagenoeg hetzelfde aantal corona patiënten dat nu dagelijks in Nederland wordt gemeld. En dan ben je daar in Tokyo als sporter, je leeft in een bubbel, slaapt op kartonnen bedden, afgeschermd van alles en nog wat. Is deelnemen dan toch belangrijker dan winnen? Voor de sporter en sportliefhebber zoals ik, die in het verleden inderdaad in Olympia voor het monument ‘Het hart van de moderne Spelen’’ van De Coubertin heeft gestaan, blijven de Olympische Spelen van dit jaar een ongrijpbaar iets. Een kwetsbare spreekwoordelijke dubbele bubbel met het gevaar van leeglopen door één speldenprik, of actueler: één vaccinatienaald.
Gerard Kokhuis
