Onehunderdandeighty

Geplaatst op 1 januari 2012 door Redactie   ·   2 Reacties

Nu er weer veel darten op tv is, de PDC, lopen de hersenen in mijn hoofd weer over van herinneringen naar die mooie tijd van vroeger. Ik vind darten een leuke sport om naar te kijken, meer niet. Ik kan er zelf helemaal niks van. Toen Raymond van Barneveld de Embassy won werd het een rage, darten. In navolging van duizenden anderen schafte ik een dartbord aan. Of beter gezegd, wij. Les had het darten ook op tv gezien en wilde ook zo’n ding aan de muur. In de speelkamer van Lesley en Sven hingen wij het dartbord op. Sven heeft één keer een pijltje gegooid en dat was genoeg voor hem om de dartsport vaarwel te zeggen. Hij ging achter zijn kleine drumstelletje zitten, in dezelfde kamer, en ramde er vrolijk op los als papa en zijn broer een titanenstrijd uitvochten. Les werd wel eens gek van Svens  getrommel en liet dat horen ook. ‘Sven, we zijn aan het darten’, schreeuwde hij, maar Sven gooide er nog een drumsolo uit.

Ik heb nooit gewonnen van Les en nog nooit een hunderdandeighty gegooid. De nog steeds aanwezige gaten in de muur bewijzen dat het een moeilijke ‘sport’ is. Dierbaar voor Lesley is de eerste en ook laatste keer dat hij 180 gooide. We gooiden doorgaans nooit hoger dan 50, ik zeker niet, maar hij was die dag in vorm. Bij de eerste triple 20 keek hij mij aan of het de gewoonste zaak van de wereld was. De tweede 60 punten waren voor Les een regelrechte schok en hij werd stil, net als Sven die zijn trommelstokjes even tot rust liet komen. En het gebeurde echt, Les gooide een 180 en werd helemaal gek. Hij rende uit de speelkamer richting tuin en gooide er een oerkreet uit, een ongekend harde oerkreet: ooooooooooooooonnnnnnnnnnnnneeeeeeeeeeehhhhhhhuuuuuuuuuuuuunnnnndderdand- eeeeeeeeeeeeeeeeeeeighty….