Eerst bij het sporten voor pensionado’s valt op, hoeveel generatiegenoten reeds de handdoek in de ring smeten. Bijgevolg treedt de aftakeling in een afschrikwekkend tempo in. Lieden die van mijn leeftijd zijn en de verwerpelijke these aanhangen dat intensieve lichaamsbeweging iets voor jongeren is, krimpen. Als bij te heet gewassen textiel. Men neemt de houding aan van iemand die staande bodemdiertjes bestudeert, derhalve kromgebogen en de blik op de grond gericht. Indien de voorwaartse richting wordt ingezet, dan verliezen de voeten geen moment bodemcontact, oftewel men verplaatst zich schuifelend. De armen hangen werkeloos langs het lichaam. De ademhaling verloopt evident moeizaam, inspanningen als een gang door de supermarkt of het kruipen uit een auto gaan gepaard met gerochel en gekuch.
Het voorgaande lijkt overdreven, de praktijk wijst anders uit. Dankzij de vergrijzing en de toename van de bevolking neemt het aantal van deze ouwe sokken schrikbarend toe. De bezuiniging op het sportwezen zal deze ontwikkeling slechts bevorderen.
Aan de andere kant geef ik training aan meer dan een handvol senioren, die monter en met appelwangetjes hardlopend de kilometers aaneenrijgen. De verhoging van de contributie zal hun aantal niet doen afnemen, daarvoor is hun zwaarbevochten conditie te dierbaar.
Goed, tijdens de jeugdjaren die zich ergens tijdens de vorige eeuw voltrokken, ging alles véél sneller. Maar dankzij noeste trainingsarbeid volgt het verval de weg van de geleidelijkheid. Zelf train ik zes keer in de week: drie keer fitness in de mancave, drie keer hollen. Tijdens die zelfbedachte indoortraining doet zich de merkwaardige omstandigheid voor, dat mijn rug en nek bij bepaalde oefeningen hoorbaar en dus flink kraken. Het is alsof je een dikke tak probeert te breken. Ik denk, dat het komt omdat ik vanwege lange benen en erfelijke belasting – mijn vader deed het ook – de benen over elkaar sla indien ik zit. Daarbij lees ik veel, Die combinatie maakt, dat werkvelkolom en nek wekelijks hevig protesteren.
De vergelijking met krakende wagens, die volgens de overlevering langer doorgaan, dringt zich op…
Erik Endlich
