Dat het in de wereld ongelijk verdeeld is, hoef ik u niet te vertellen. Ook in de hockeywereld zijn de verschillen groot, en soms worden deze zelfs aangemoedigd door de boven ons gestelden. Lahore, de hoofdstad van Pakistan, heeft drie watervelden, in het hele land liggen er twaalf. Dat is evenveel als in het Amsterdamse Bos. Pakistan wordt geteisterd door politieke chaos, ambtelijke erosie en religieuze waanzin. President Imran Khan werd in 1992 een nationale held, toen hij als aanvoerder van het nationale cricketteam de wereldbeker hoog mocht houden. Intussen is hij veranderd van een vreemdgaande playboy in een flirter met de sharia van de Taliban. In zo’n land is het lastig hockeyen en het aantal bondscoaches dat door een generaal in de kleedkamer is ontslagen ligt bovengemiddeld hoog. Het laatste jaar heeft Pakistan vrijwel geen officiële wedstrijd meer gespeeld, het geld is op en de bond vleuggellam.
Onder die omstandigheden moest afgelopen weekend tegen Nederland de kwalificatie voor de Olympische Spelen van Tokio worden afgedwongen. Op zich al een hele klus voor de nummer zeventien van de wereldranglijst, en de FIH deed er nog een schepje bovenop door de stellen dat het hoogst geplaatste team, in dit geval Nederland, twee keer thuis mocht spelen. En zo werd de opdracht een onmogelijke missie, die zaterdag toch nog bijna scheen te lukken. De laf en lamlendig spelende thuisploeg kreeg vlak voor tijd een discutabele strafcorner (ook de scheidsrechters leken betrokken in het internationale complot), die er in ging (4-4). Daarmee was het laatste restje weerbaarheid gebroken en Oranje maakte het karwei zondag af (6-1). Zo werden niet alleen de matige kwaliteiten van onze bondscoach opnieuw gemaskeerd, net als tegen Spanje op het EK, maar ook de ontwikkeling van een roemrijk hockeyland opzichtig gesmoord. Ik vind dat de FIH een mondiaal team van onafhankelijke hockey-adviseurs moet samenstellen om Pakistan weer serieus aan het hockeyen te krijgen. Dat zijn we schatplichtig aan de grondleggers van deze prachtige sport.
Peter Bonder
