In de derde klas van het gymnasium op het Jacobus College hadden we een leraar wiskunde, die geen orde kon houden. Dat was voor hem vervelender dan voor ons, want een hongerige roedel van puberale pestkoppen kon zich geen dankbaarder slachtoffer voorstellen. Het was binnen drie lessen bekeken en de man gaf zich sportief gewonnen, in de wetenschap dat er aan dat zootje ongeregeld toch geen eer viel te behalen. (Wat in mijn geval overigens ook in de klassen vier, vijf en zes genadeloos zou blijken, zonder ordeproblemen, maar met een geenszins onverdiende onvoldoende op de eindlijst.)
De beelden kwamen weer op mijn netvlies toen ik Frank de Boer aan het werk zag in het begin van de EK-campagne, waarbij hij nog lang niet alles in de hand leek te hebben. En dan heb ik het niet over de triviale vraag of hij werd getroffen door een panna tijdens een rondo, nee: het ging om serieuze zaken, zoals daar zijn het gehannes met het juiste aantal afgeleverde speelminuten door Donny van der Beek, maar vooral ook de omgang met al dan niet geselecteerde spelers. Anwar El Ghazi kreeg een appje dat hij er niet bij zat, Jeremiah St. Juste hoorde het via een journalist van De Telegraaf, Quincy Promess viel niet af hoewel hij er nog steeds van verdacht wordt dat hij is betrokken bij een steekpartij en zes spelers weigeren een vaccinatie tegen corona, onder wie Memphis Depay die het kennelijk wél prima vindt dat er via de tattoospuit uitbundige hoeveelheden inktshit zijn lichaam ingespoten worden. Als je alles bij elkaar optelt, lijkt het wel alsof Hugo de Jonge de bondscoach is, zoveel gaat er mis. (‘Per 1 september zijn we overal van af’, orakelde hij zondag bij WNL Hij vertelde er veiligheidshalve niet bij in welk jaar.)
Zijn minister-president is trouwens ook nog niet helemaal EK-proof. Tijdens de goed-nieuws-persconferentie vroeg hij het Nederlandse volk om niet massaal naar de wedstrijden te gaan kijken: ‘Help nou even mee’. Een paar dagen later kreeg hij een panna van zijn eigen burgemeesters die in overleg gingen om de plaatsing van grote tv-schermen in de buitenlucht toch mogelijk te maken. Dit lachwekkende kabouterkabinet van paljassen, wijsneuzen en leugenaars wordt door niemand meer serieus genomen. Het bluft en blundert van hapsnap tot ginnegap. Noem mij één volwassen land waar een pretpark mag aanschuiven in de onderhandelingen voor een nieuwe regering. De dag is niet ver meer dat ze in Parijs uit piëteit met het beklagenswaardige Volk van Laaf buttons gaan dragen met de tekst ‘Je suis Madurodam’. Mijn leraar wiskunde in de derde klas van het gymnasium op het Jacobus College had zomaar Drs. F. Grapperhaus kunnen heten.
Peter Bonder
