Het recente ontslag van Gertjan Verbeek als hoofdtrainer van FC Twente levert karrevrachten inspiratie op voor journalisten en columnisten. Het aftakelingsproces van Twente’s Trots, ingezet tijdens het koningsdrama rond voormalig voorzitter Joop Munsterman, wordt door de fans met afgrijzen gevolgd en zal hoogstwaarschijnlijk leiden tot de onvermijdelijke degradatie.
De voetbalindustrie is prima te vergelijken met een megalomane kermis, in stand gehouden door onvermoeibaar wroetende onderzoeksjournalisten, kranten, TV programma’s en eindeloos analyserende deskundigen. Een van de kenmerkende elementen is de trainerscarrousel. Flikker je als trainer uit de draaimolen dan moet je ervoor zorgen dat je binnen enkele maanden weer in de zweefmolen zit. De oeverloze voetbalprietpraatprogramma’s, vaak bevolkt door afkoopsommenmiljonairs, kunnen uitstekend dienen om elders alvast het bedje op te schudden. Spelerscontracten worden vaak geritseld door managers die twee belangen dienen: de portemonnee van zichzelf en die van de speler. Langlopende contacten bieden één zekerheid: ze worden vrijwel nooit uitgediend. Zodat de club er tussentijds ook nog iets uit kan halen.
Het viel mij in de berichtgeving rond het ontslag van Verbeek op dat als een van de oorzaken van de verstoorde werkrelatie tussen Verbeek en Twente een ‘gebrek aan chemie tussen de spelersgroep en de trainer’ werd aangehaald. Naar verluidt zou een drietal spelers zich hebben gemeld bij het bestuur en hun beklag hebben gedaan over het functioneren van de trainer. Deze spelers zouden enkele maanden geleden ook hebben gezeurd over het functioneren van Verbeeks voorganger, de in oktober 2017 ontslagen trainer René Hake.
Mijn leermeester Peter Post was zeer stellig: ‘Renners zijn passanten en altijd vervangbaar. De ploeg wordt gevormd door mijn mensen, hun kennis, ervaring en het vertrouwen dat zij hebben opgebouwd. Renners mogen nooit ofte nimmer de baas worden.’ Als de processen en de inhoud kloppen volgen de resultaten uiteindelijk altijd.
De professionele wielersport is wat dat betreft een oase van rust. Contracten worden vrijwel altijd uitgediend. Het is meestal duidelijk wie het voor het zeggen heeft. Als een ‘derde colonne’ echter grip op het leiderschap gaat krijgen gaat het mis. In het voetbalcircus is de dugoutclown nooit de baas.
Theo de Rooij
