Philip Gerberink

Geplaatst op 20 september 2016 door Gijs Eijsink   ·   3 Reacties

Hoe ouder een voormalig topsporter wordt, hoe groter de kans dat zijn of haar overlijden de krant niet haalt. Uit het geheugen weggegleden of onbekend bij de veel jongere journalisten. Vergeten dus. Zo verging het vorige week oud-doelman Philip Gerberink uit Enschede, die een groot deel van zijn leven in Eindhoven woonde en sinds 1999 in Almelo. Zelfs de clubs die hij diende – Sportclub Enschede, Preußen Münster en FC Eindhoven –maakten middels een in memoriam of een simpel bericht geen melding van zijn overlijden.
De overlijdensadvertentie in de Twentsche Courant Tubantia en het Eindhovens Dagblad informeerde de beide regio’s over zijn dood en deed daarbij de mededeling dat de crematieplechtigheid in kleine familiekring had plaatsgevonden. Data stonden er niet bij. Wel een paar afscheidswoorden van zijn vrouw Anna waaruit bleek dat Philip plotseling overleden is. ‘Toen ik je leerde kennen was je 19 jaar en keeper bij Sportclub Enschede ….’

Ikzelf heb hem nooit zien spelen als keeper van Sportclub en ook daarna bij Preußen Münster en FC Eindhoven niet. Ik ken hem van de verhalen. Mijn vader – ook voetballiefhebber – wees mij als kind al op hem. Gerberink keepte toen bij Eindhoven, maar mijn vader kende hem vooral van Sportclub en van Preußen Münster dat toen in de Oberliga speelde. Dat was destijds de hoogste Duitse klasse en was een prominente club. De Bundesliga bestond nog niet. FC Köln, Essen, Borussia Dortmund, FC Schalke, Fortuna Düsseldorf waren de meest gevreesde tegenstanders. Een thuiswedstrijd trok al gauw 30.000 man. Als Schalke kwam, werden 40.000 mensen in het Preußenstadion gepropt. De ploeg draaide meestal bovenin mee, werd zelfs een keer Herbstmeister. Grote koppen in de krant.

De spectaculair keepende Gerberink was een grote naam destijds. Ik had nog ergens een knipsel liggen uit een vergeelde Duitse krant met een foto van Gerberink en Frans de Munck, genomen vlak voor de topper tussen Preußen Münster en FC Köln. Fliegende Holländer lockten Landsleute, meldt het dagblad. Ook de Nederlandse kranten waren op het duel afgekomen. Wie won, was koploper. Volgens het verslag waren er 3000 Nederlanders, alleen uit Enschede 21 bussen plus nog een paar uit Hengelo. ‘Twee Nederlandse keepers, dan kwamen ze aan hun trekken. Het werd 2-0.’ De krant schrijft het prachtig op: Gerberink war der Glücklichere. Er brauchte kein Tor einzustecken, wogegen es beim schönen Frans zweimal ‘klingelte’.

Gerberink (geboren op eerste kerstdag 1930) speelde voor Sportclub Enschede, debuteerde op 16-jarige leeftijd in het eerste en had in 1948, toen hij 17 was een vaste plaats in de hoofdmacht. Namen van destijds? Groen, Hagens, Möring, Hennie en Gerrit Moddejonge, Van Triest, Wiegerink, De Ruiter, Ten Duis, Reitsma, Frölich, Zwart. Ook speelde Gerberink in het Nederlands elftal onder de 19 jaar en maakte in 1949 het WK mee voor jeugdelftallen van deze categorie. Met Jan Klaassens en Rinus Bennaars als ploeggenoten werd Oranje tweede achter Frankrijk.
Gerberink was een getalenteerde keeper en een showman. Hij droeg altijd een witte pet en meestal pakte hij een vrij eenvoudige hoge bal met een fraaie duik of deed hij bij een gemakkelijke bal over de grond eerst een stapje opzij om een katachtige sprong te kunnen maken. Oud-international Hennie Möring schopte hem ooit eens keihard in de kont, omdat hij daardoor een bal had gemist die vervolgens geheel onnodig in het net stuiterde.

Preußen Münster zocht een keeper en benaderde hem in het najaar van 1952. Het kwam rond en zo verkaste hij met Anna midden in het seizoen van Enschede naar Münster. Daar werd hij semiprof. Gerberink was derhalve de eerste Twentse voetballer die als betaald voetballer naar het buitenland ging. Na hem volgden er velen. Egbert ter Mors, Rob Reekers, Hendrie Kruzen, Alfred Nijhuis, Sander Westerveld, Jan V of H, Arnold Bruggink, André Paus etc etc. In 1956, toen Sportclub ook profvoetbal speelde, kwam hij terug. Na een jaar kocht FC Eindhoven hem en daar speelde hij tot het eind van zijn carrière. Hij werkte intussen bij DAF.

Ik heb Philip (Flip) Gerberink één keer ontmoet. Dat was in 2004 voor de serie Harde Neuzen in de TCTubantia over bekende voetballers uit de beginjaren van het profvoetbal. Hij woonde toen al in Almelo op een appartement aan een vijver, zo herinner ik me. Het verbaasde hem dat hij af en toe nog werd aangesproken op zijn verleden als voetballer te meer omdat hij lange tijd uit de regio weggeweest was vanwege zijn baan bij DAF. Zijn kapper herkende hem en de tandarts moest van zijn vader vragen of hij familie was van de voormalige keeper van Sportclub en Preußen Münster. “Die ligt hier in de stoel”, antwoordde Gerberink lachend. Hij dacht allang vergeten te zijn.

In september 2016 is hij op 85-jarige leeftijd uit de tijd geraakt. De overlijdensadvertentie meldde het bericht. Slechts een enkeling had in de gaten dat het hier om een van de beste keepers ging, die Twente ooit heeft voortgebracht.