Al sinds het Heizeldrama van 29 mei 1985 heb ik een bloedhekel aan Michel Platini. Terwijl het stadion in Brussel ontaardde in een slagveld, werd in de catacomben een mortuarium ingericht voor de 39, voornamelijk Juventus-fans, die in het gedrang van een supportersrel geen kant opkonden en als ratten in de val het leven lieten. Nooit zal ik de wanhoop vergeten op het gezicht van die Belgische steward, die tevergeefs probeerde orde in de chaos te krijgen. En toen moest de wedstrijd dus nog beginnen, want natuurlijk ging de finale van de Europa Cup gewoon door, omdat de verantwoordelijke bobo’s over lijken gaan en bloed aan hun handen hebben. Platini scoorde vlak voor tijd de beslissende goal uit een dubieuze penalty en liep even later uitbundig juichend met de beker over de sintelbaan. Een ereronde door de hel, een polonaise van onfatsoen en wansmaak, aangevoerd door de voetbalduivel in hoogst eigen persoon.
Na zijn carrière zou hij zich langs een pad van kwijl en smeer omhoog slijmen, altijd bereid om een goed gevulde envelop onder de deur van zijn hotelkamer geschoven te zien worden en niet te beroerd om zijn ontdekker Sepp Blatter ijskoud te verraden. U kunt zich dan ook voorstellen dat ik een milde glimlach niet kon onderdrukken toen dinsdag bekend werd dat Platini door de Franse anti-corruptie-autoriteiten was aangehouden op verdenking van fraude bij de toekenning van het WK 2022 aan Qatar, waar jaarlijks honderden doden vallen bij de bouw van de stadions. De kwaadsappige combinatie van Platini en Qatar vertegenwoordigt alles wat het moderne voetbal zo lelijk en vunzig maakt: wanbeleid, vriendjespolitiek, winstbejag en opportunisme. Op 6 juni, een dag nadat Gianni Infantino tijdens zijn herverkiezing als FIFA-preses vol trots verklaarde dat ‘niemand meer praat over schandalen’ is vicevoorzitter Ahmad Ahmad van de wereldvoetbalbond gearresteerd en ondervraagd door Franse autoriteiten. Allez les Bleus!
Peter Bonder
Bondertje Bondertje je haalt flink uit, en terecht….