Morgen over drie weken beginnen de Olympische Spelen in Parijs. De tijd dat alleen amateursporters aan dit evenement mee mochten doen ligt alweer een tijdje achter ons. In 1992 gaven de multimiljonairs van het US Dream Team in Barcelona een clinic tijden het basketbaltoernooi, dat ze met twee vingers in de neus wonnen. Vier jaar later speelden ze in Atlanta een hoofdrol tijdens de verlate uitreiking van de gouden medaille aan Muhammad Ali in de rust van hun wedstrijd tegen Joegoslavië. Het filmpje op YouTube geeft een ontroerend beeld van hoe grote mannen ineens kleine jongens worden als ze hun jeugdidool van dichtbij mee mogen maken. En dan blijkt de aloude gedachte van Pierre de Coubertin, dat deelnemen belangrijker is dan winnen, toch nog enigszins overeind te blijven staan. Hoewel er wel een – letterlijk – gouden randje aan zit: wie namens Nederland eerste wordt in zijn of haar discipline, kan rekenen op een bonus van dertigduizend euro, de nummers twee en drie moeten het met iets minder doen. In totaal heeft het NOC*NSF voor dit jaar ruim één miljoen euro in de prijzenpot gereserveerd en nou mag u zelf becijferen hoeveel medailles we daarmee kunnen betalen. Rekenen was nooit mijn specialiteit, laat staan op Olympisch niveau. Iemand die wél kan rekenen is profgolfer Joost Luiten. De man heeft een vermogen van zo’n dertien miljoen euro bij elkaar geput, maar beschikt gelukkig nog wel over het besef dat de Olympische Spelen op sportgebied voor iedereen het hoogst haalbare zijn. En dus spande hij een kort geding aan tegen de bobo’s van NOC*NSF die hem geen retourtje Parijs wilden gunnen omdat hij volgens hen geen kans maakte om bij de eerste acht te eindigen. Terwijl hij uit de achttien jaar van zijn professionele bestaan aantoonbaar betere resultaten kon presenteren waarmee hij, onder andere als zesvoudig winnaar van de European Tour, met terugwerkende kracht heeft voldaan aan de nationale kwalificatie-eisen die eind vorig jaar nota bene zijn versoepeld. De rechter maakte dan ook niet alleen duidelijk dat Joost Luiten naar Parijs mag, maar ook dat de grootste amateurs, in de foute zin van het woord, bij het NOC*NSF zitten.
Peter Bonder
