Stel: u bent directeur van een groot bedrijf met een jarenlange ervaring, veel internationale contacten en een prima reputatie op sociaal en technisch gebied. Het punt is alleen dat het de laatste tijd niet meer zo lekker draait en dat de resultaten tegenvallen. Op de ochtend van een belangrijke presentatie krijgt u een telefoontje van een uitstekende werknemer met de mededeling dat hij vandaag afwezig is omdat hij in onderhandeling is met een buitenlandse concurrent over een nieuw contract, sterker nog: hij is al op de plaats van bestemming. Verbijsterd legt u zich neer bij deze vorm van overmacht, temeer daar u diep in het hart uw medewerker deze buitenkans eigenlijk wel gunt en het met onwillige honden kwaad kersen eten is. Er zit dus niets anders op dan uw toestemming te verlenen en een vervanger in te zetten, maar de dag is al verpest voordat hij goed en wel begonnen is.
U herkent de situatie? Inderdaad: de directeur is Ernest Faber, de werknemer heet Steven Bergwijn en het gaat over PSV. Ik kan er met de kop niet bij dat dit zo is gegaan. Natuurlijk ben ik blij dat deze situatie FC Twente heeft geholpen om een puntje in Eindhoven te stelen, maar als serieus te nemen topclub staan ze daar aan de Frederiklaan volledig voor paal. Toon Gerbrands is geen knip voor zijn volleybalneus waard dat hij deze vorm van chantage als baas van de trainer heeft toegelaten. Bergwijn hoeft zich voorlopig niet meer bij zijn ex-collega’s te vertonen. Ik denk zelfs dat zijn selectie voor Oranje op de tocht is komen te staan, want Ronald Koeman houdt niet van dit soort geintjes (hoewel hij zelf een clausule in zijn contract heeft dat hij tussentijds naar Barcelona kan). En misschien nog wel het allerergste: Mark van Bommel is dus totaal onnodig ontslagen.
Peter Bonder
