Eens in de zoveel tijd slaat de verbazing toe. Nu ook weer. In een nieuwsoverzicht lees ik dat Nadine Visser na tien jaar heeft gebroken met haar trainer. De nu zeven-en-twintig jarige atlete wordt dus al vanaf haar zeventiende jaar door een-en-dezelfde coach getraind. En waarom nu dan niet meer? Wie wordt de nieuwe coach? Vragen die tot dusverre onbeantwoord blijven. De indoorkampioene op de zestig meter horden zal dus op zoek zijn naar een trainer/coach die haar begeleidt naar hopelijk voor haar, hoger niveau. Heeft er dan toch bij haar een diepgaande reflectie plaatsgevonden?
Veelal is een trainer er op gericht om de juiste trainingsschema’s aan te bieden. Taylor-made. Gaat het over korte of middenafstanden, technische of enkel duursporten? Eén ding is zeker, het is de tijd dat alle trainingen voor de diverse sporten zo uitgebalanceerd zijn alsof het een menu is uit een vier sterren restaurant. Niet alleen de fysieke conditie, ook de begeleiding op het gebied van de maatschappelijke, sociale en persoonlijke ontwikkeling is van belang. In de turnwereld is met name in die laatste type begeleiding bij de turnsters door enkele trainers doorgeschoten naar het ontoelaatbare. Of kwam het bewust worden door middel van reflectie te laat?
Bij Nadine Visser strookt het dus niet met één of meerder kernbegrippen van trainer/coach: stimuleren, structureren, regie overdragen en de individuele aandacht.
En als het gaat over welk type training? Heb je daar goed over nagedacht? Zonder iemand te kort te doen, hoe ziet dat er uit bij al die vroege vogels en late wandelaars op de avond? Flink doorstappen, zwaaien met de armen en alsof dat nog niet genoeg is, met dertig graden de skistokken flink bewegen. En ja hoor, na een rondje ‘zomer-skiën’ direct weer aan de appeltaart met een dotje slagroom want “Dat heb ik nu wel verdiend!” Wat kan wel? Wat kan niet? Reflectie dus.
En laat nu net deze week, bij de start van het politieke jaar minister Staghouwer, als minister van Landbouw, uit het kabinet stappen. Hij houdt het voor gezien. ‘Ik ben afgelopen weekend tot de conclusie gekomen dat ik die juiste persoon niet ben….’ Het resultaat van reflectie. Dat zouden meer politieke kopstukken moeten doen. Weten ze wel hoe je reflectie schrijft? Bij deze dus!
Gerard Kokhuis
