Had ik u al gezegd wat ik ook altijd heel potsierlijk vind? Trainers in het betaalde voetbal met een clubsjaal om hun nek. Dat is alleen voorbehouden aan erkende dinosaurussen als Guy Roux (Auxerre) en Alex Ferguson (Manchester United, nooit ‘man united’ zeggen). Een trainer is per definitie een passant, hij moet zich echt zorgen gaan maken als de voorzitter zijn onvoorwaardelijke vertrouwen in hem heeft uitgesproken en menigeen haalt zelfs de spreekwoordelijke kerst niet. Dat is allemaal niet erg, maar ga dan niet net als Leo Beenhakker gewichtig doen of je clubliefde hebt. Toch zag ik maandag in De Volkskrant een heel foute foto van Sparta-trainer Alex Pastoor met een Dick Advocaat-das in de kleuren rood en wit.
Nu heb ik die Pastoor altijd al een eigenwijs bijdehandje gevonden, en dat werd er niet beter op toen ik hem maandagavond met een enorme bril op zag, maar dat neemt natuurlijk niet weg dat we zijn club die promotie naar de eredivisie allemaal van harte gunnen. Sparta is een sympathieke club, met dank aan oersupporter Jules Deelder, die elke thuiswedstrijd met een stevige joint en een mooie gin-tonic audiëntie houdt op Het Kasteel. Die andere club uit Rotterdam associeer ik toch vooral met Gerard Cox, en diens beeld probeer ik, in het bijzonder met dat van Joke Bruijs, zo veel mogelijk te vermijden. Sparta is qua goodwill zowel het Heracles als het Leicester van Rotterdam. Welkom terug, gasten, en blijf deze keer gerust wat langer bij ons.
