Afgelopen zaterdagochtend galmde er een wervende radiocommercial door mijn auto. Lees het NRC-artikel ‘wat als doping wordt toegestaan.’ Later die dag las ik een science fiction scenario van topsport anno 2037. De eerste dode die ik tegenkwam viel natuurlijk in het wielrennen en verder werden absurde sportprestaties en medische excessen geschetst. De uitsmijter van het stuk: als de regels in de topsport verdwijnen, raakt ook de rest van de samenleving ontwricht. Vervolgens in een zwart kader een alleszins redelijk pleidooi voor een liberaler, transparanter, echter niet gelegaliseerd, anti-doping beleid waarin geen plaats is voor heksenjachten. Eveneens wordt een lijst met deskundigen vermeld, aangevoerd door Neerlands troeteldoper numero uno Thomas Dekker. Zij hebben de input geleverd voor het rampscenario.
Maandagavond schetste Nieuwsuur een onthutsend beeld van enkele weken drugsgerelateerde politieactiviteiten en de gigantische overbelasting van politieapparaat en rechterlijke macht. De in 2012 gevormde Nationale Politie kan onmogelijk voldoen aan de toentertijd geponeerde ambitie van ‘meer blauw op straat’. Volgens recent onderzoek zouden er zich doorgaans niet 17-23.000 agenten ‘op straat’ bevinden maar slechts 7.000. De enorme toename van het aantal drugsgerelateerde delicten holt onze maatschappij uit. Wietplantages, drugslaboratoria, ondertussen ook in Twente liquidaties en dumpingen van uiterst vervuilend en gevaarlijk chemisch drugsafval, miljoenen in beslag genomen XTC pillen. Talrijke cocaïnesporen, naar verluidt tot in de toiletten van onze volksvertegenwoordigers. Een schier onuitputtelijke opsomming van steeds brutalere feiten. Zoals gebruikelijk probeert politiek en bestuurlijk Nederland de oplossing aan de achterkant te vinden. Meer blauw, strenger straffen, hogere budgetten.
Momenteel draait de economie op volle toeren. Zestien procent van de werkende bevolking zou te kampen hebben met burn-out achtige klachten. Bewegingsarmoede, overgewicht, oplopende zorgkosten. Maatschappelijke problemen die aan de achterkant nauwelijks oplosbaar zijn. Vluchtgedrag in genots- en bewustzijnsverruimende en -verdovende middelen is een eenvoudige, tijdelijke oplossing om aan prestatiedruk te ontsnappen. Deze middelen genereren zo’n 20 miljard euro omzet in Nederland.
De conclusie van de NRC dat een topsport zonder regels ook de rest van de samenleving ontwricht slaat de plank mis. Het is omgedraaid: Nederland krijgt de topsport die het verdient. Het onderwerpen van topsport aan regels waar geen enkel ‘normaal’ individu aan moet voldoen is absurd. En als de regels in onze maatschappij niet meer te handhaven zijn formuleren we een gedoogbeleid. Daarentegen wordt de sporter genadelozer aangepakt als hij niet tegemoetkomt aan onze schone criteria.
Topsport kan onmogelijk voldoen aan het ideaalbeeld van de maatschappij dat wij eigenhandig hartgrondig om zeep aan het helpen zijn. Een schone sport? Bestaat niet. Een schone maatschappij? Laat me niet lachen, deze is smeriger dan ooit. Ik vraag mij af hoeveel lezers van het NRC-artikel en deze column tegemoet komen aan het criterium ‘schone Nederlander.’ Als u hier niet aan voldoet bent u persoonlijk medeverantwoordelijk voor de boven geschetste rotzooi in land en sport. Vraag genereert immers aanbod.
Theo de Rooij
