We staan aan de vooravond van de beslissing van een uitzonderlijk bijzondere Tour de France. Welke zonder coronakraters en -katers in Parijs lijkt te gaan arriveren. Hoe de afloop ook moge zijn, ik heb deze Tour op grote afstand maar daarom met niet minder belangstelling gevolgd. Het intrigeert mij bijzonder wat er zich achter de schermen in de diverse teams zou kunnen afspelen. Welke balans maakt men op, hoe nu verder?
Het vaandel van het Franse wielrennen werd maar weer eens hoog gehouden door Julian Alaphilippe, momenteel de beste Franse renner. Deel uitmakend van het Belgische smaldeel van Patrick Lefevere, decennialang een constante Toursuccesfactor. Evenals Lotto in mindere mate, met Caleb Ewan dit jaar. Lefevere haalde de bij Bora ontspoorde sprinter Sam Bennet weg en wisselde hem in voor de succesvolle Italiaan Elia Viviani. Bennet zal zich in Parijs in het groen hullen. Viviani beweegt zich bij het al acht jaar droog staande Franse Cofidis tot dusverre volledig anoniem door de Tour. Nance Peters (AG2R) verschafte Frankrijk tot nu toe het enige volledig Franse Toursucces. De rest van de Franse ploegen houdt zich vooral bezig met het oprapen van de publicitaire kruimels en gevallen renners. Zoals veelal gebruikelijk de laatste decennia. Pinot en Bardet verdwenen deels of geheel uit de Tour.
Romain Bardet. Beoogd Tourkopman van Team Sunweb in 2021. Zeer bewonderenswaardig hoe Sunweb met jonkies heeft gepresteerd, geheel in lijn met de nieuwe ambities om op deze basis verder te bouwen aan een succesvolle ploeg. Maar wat moeten ze in hemelsnaam met de bijna 30-jarige Bardet? De ploeg zal ongetwijfeld beschikken over een aantal knappe regisseurs en een ding is vrijwel zeker: Franse toppers rijden in dienst van Franse ploegen vaker achteruit dan in buitenlandse dienst. In veel gevallen geldt dit ook voor buitenlandse toppers in Franse dienst. Nairo Quintana heeft bij Arkea geen trapper fatsoenlijk geraakt. Bij het andere Duitse team Bora worstelde Sagan vooral met zichzelf en redde jonkie Kämna de meubels met een mooie etappe.
Italianen? Onzichtbaar. Spanjaarden? Movistar gaat voor het ploegenklassement, de 40-jarige Valverde voor een top-10 klassering. Diepe buiging voor hem. Olieboeren UAE, Astana en Bahrain? Één grote uitblinker: Tadej Pogačar. Misschien gelukkig voor hem dat hij de Tour nog niet wint. Succes voor Astana met Lutsenko en Lopez, de rest een beetje los woestijnzand. Israëls Start-Up Nation: zouden ze Froome volgend jaar zoveel geld betalen om ook achteruit te gaan fietsen? De Angelsaksisch getinte ploegen moeten het doen met een etappe van Martinez (EF), een knappe klamp-aan klassering van Porte (Trek) en vier daagjes geel voor Adam Yates (Michelton). CCC zit in nauwe schoentjes. En het Zuid-Afrikaanse NTT zagen we vooral linksboven in beeld als infographic en sponsor van de Tourorganisatie.
INEOS is het kleurloze mysterie van deze Tour geworden. De teamsamenstelling was al opmerkelijk te noemen. Alle kaarten op de 22-jarige Egan Bernal, geflankeerd door Giro 2019 winnaar Carapaz. Dik betaald maar niettemin een Tourgroentje. Een ploeg met veel talent maar zonder de zorgvuldig opgebouwde ruggengraat van de afgelopen jaren. Dan maar de Giro of Vuelta winnen? En nog een paracetamolletjeritje.
Jumbo-Visma. Nog even geen euforie alstublieft! Maar verder Hollandse nuchterheid, gezond verstand, uithuilen en overnieuw beginnen, de rug rechthouden en zondag oogsten. Zo simpel is het.
Theo de Rooij
