Denkbaar is dat u dit epistel beschouwt als geneuzel van een bijna-pensionado, maar het moet mij van het sporthart dat de teloorgang van de stoere sporter een feit is. Sterker: zelfs de huis-tuin-en keukensporter is inmiddels een bedreigde soort. We, althans: men wordt te week. Er is sprake van gemakzucht en zelfs van slappe hap. Laat mij dit illustreren.
De verkoop van de heren e-bike loopt terug. Dat is in het licht van de vergrijzing een opmerkelijk feit, dat echter te verklaren valt door de horizontale stang tussen stuur en zadelpen. Die vormt namelijk een hindernis voor de stramme herenfietser. Denk nu niet dat slechts hoogbejaarden daarom voor de damesfiets kiezen. Neen, mannen die ik ken en nog maar net de zes kruisjes aantikten, namen een damesfiets, dit onder het motto dat het toch steeds lastiger wordt om dat ene been over die stang te slingeren. Nu: mocht ik die exercitie niet meer voor elkaar krijgen, dan komt dat vanwege een ernstig ongeval of een ziekte die mijn fysiek sloopte. Zodat ik een been mis of iets dergelijks. Maar in goeden doen gaat dat been over die stang – al moet ik een aanloopje nemen.
Een ander voorbeeld is de te dikke meid of jongen op een scooter. Het is een kip-eiverhaal: maakt hun omvang een fietsbeweging onmogelijk of is het dankzij de scooter dat hun gewicht is toegenomen? Ik gok toch op laatstgenoemd scenario. De trillende billen en heupen wanneer deze tieners over de kasseien knallen is mij een doorn in het oog. Ga dan fietsen denk ik dan, neem desnoods een e-bike of speedelic!
Overigens bevinden zelfs de serieuze sporters zich op een hellend vlak, dat tot een betreurenswaardig laag sportniveau leidt. Afgelopen zaterdag trainde ik met een groepje atleten, dat doorgaans tamelijk vlot ter been is, in het Nyreesbos. Sinds kort heeft men daar een alleraardigst trimparcours gerealiseerd, dat bestaat uit een reeks van toestellen waarop een tamelijk grote variatie aan oefeningen mogelijk is. Ik stelde voor dat mijn atleten daar gingen hardlopen, waarbij onderweg de toestellen konden worden aangedaan. Voor de zekerheid deed ik het nog even voor: optrekken aan een stang, over en onder hindernissen, springen over horizontale palen, hangen aan een draaiende staalconstructie, klimmen in een touwladder. Goed voor het lichaam als geheel, zo hield ik de groep voor.
Nu: de uitvoering was hemel schreiend slecht. Men gleed met klamme handen van de stang zonder ook maar één keer op te trekken, deze en gene butste zijn hoofd of rug bij het over en onder, twee verzwikten de enkels bij het springen, de draaiende staalconstructie deed iemand gillend op de buik vallen, een ander moest men man en macht uit de touwladder worden getrokken daar een been alsmede het klokkenspel tussen twee touwen klem waren geraakt.
Vanaf volgende week geef ik ze bejaardengym.
Erik Endlich
