Inmiddels is duidelijk: Nederland is een watersportland. Ik bedoel dat vanzelfsprekend in sportieve zin, nu bleek dat zeilers en met name roeiers medailleproducenten zijn. Vechten ligt minder in onze aard: al onze in speelpakken gestoken judoka’s bleken opwarmertjes voor andere judoreuzen, die “onze” vechters met kennelijk gemak en dus in no time op hun rug smeten.
Hard hollen is evenwel ons ding geworden. Ik heb de filmbeelden van Femke die binnen 150 meter vier opponenten, inclusief een loopster van de ongenaakbaar geachte Amerikanen, met soepele passen het nakijken geeft, iets van zes keer bekeken. Het blijft een fenomenaal opreden van de met een puberstemmetje behepte Femke, die reeds in een knap tempo rennende atleten voorbij snelt alsof het pupilletjes zijn. Of Femke kan afrekenen met de Amerikaanse recordhouder Sidney McLaughlin-Levrone is maar zeer de vraag. Anderzijds steekt Femke in een bloedvorm en is het optreden van de Amerikanen op het Franse paarsgekleurde tartan tot op heden zeer teleurstellend. Hopelijk blijft dat zo.
Nu wij tevens een fietsland zijn verwacht ik successen op het ovaal van de baan. Evenepoel heerste op het wegdek, maar op de fraaie parketvloer zien wij Hollanders, die dijen als tractorbanden bezitten en daarmee in de sprint en op het tamelijk onoverzichtelijke Keirin en Madison, mysterieuze onderdelen waarbij een warboel aan renners iets onnavolgbaars verricht. Als onze landgenoten maar winnen.
Uit het voorgaande blijkt wel, hoe nationalistisch ik ben – en naar ik veronderstel u ook. In mijn geval is dat overigens niet voor de hand liggend. Aan de hand van DNA-onderzoek blijkt namelijk dat mijn voorouders vooral afkomstig waren uit Duitsland – hetgeen u wellicht niet verbaast – maar via Hugenoten ook uit Frankrijk, terwijl er nog wat Vikingbloed in mijn aderen vloeit. Het verklaart waarom ik soms uit het niets mijn aanmoedigingen reserveer voor Franse renners, Duitse zwemmers en een enkele keer zelfs Zweedse zeilers. Het is aldus een soort van interne stammenstrijd..
Maar vanwege mijn geboorte en het opgroeien ben ik er vooral voor Nederlandse atleten. Zolang zij de Duitsers, Fransen en Scandinaviërs maar achter zich houden.
Erik Endlich
