De kwalitatieve breedte van de selectie van FC Twente geeft Steve McClaren de mogelijkheid uit diverse speelstijlen/speelwijzen te kunnen kiezen. Afgelopen zaterdag tegen Ajax was hij daarin niet erg gelukkig. Ajax, dat ik tegen Dortmund heel sterk vond spelen, heeft zijn minst sterkste deel toch achterin zitten. Met de verdedigend onzekere Blind op links en de jonge, talentvolle Van Rhijn op rechts, zijn ze daar niet al te sterk. Het centrum is niet het toonbeeld van rust met de nog niet geheel ingespeelde Moisander. Een karrevracht aan kritiek is Steve en de zijnen ten deel gevallen na de 1-0 nederlaag. Achteraf weten we allemaal precies, hoe het had moeten verlopen.
Als je kiest om met Castaignos en Janssen te beginnen, kan ik invoelen dat je dan voor ruimte op de helft van de tegenstander kiest achter de laatste linie van Ajax. Dat betekent dus dat je zelf ingezakt speelt en de tegenstander laat komen, hetgeen ook gebeurde. Want als je een geweldige Tadic, de weer opgebloeide en frisse Chadli en de heerlijk Gutiérrez tot je beschikking hebt, dan ga je Ajax toch pijn doen, waar ze het minst sterk zijn, ook in een uitwedstrijd. Je had niets te verliezen. Opgepresst spelen, vastzetten en in de kleine ruimte gaan voetballen. Op de helft van de tegenstander. Dat betekent dat je achterin snel moet zijn, want de ruimte ligt in je nek, dus dan is de keuze voor Wisgerhof niet gerechtvaardigd. Ook opbouwend is hij niet sterk (ze laten hem bewust vrij), hoewel hij verdedigend niet slecht speelde. Braafheid, Douglas en Boyata zijn snel genoeg. Ik noem bewust drie echte verdedigers.
Durf nu eens te kiezen voor drie verdedigers en een inschuivende laatste man tegen drie spitsen van de tegenpartij, zoals Heracles nu ook noodgedwongen doet. Ik zeg niet dat het altijd moet gebeuren, maar verras de tegenpartij een keer. De inschuivende laatste man zou Brama (of later een fitte Fer) kunnen zijn. Het moet in ieder geval iemand zijn die voor de bal ‘uit’ kan spelen. Tegen Ajax speel je dan met een ‘leunende’ Landzaat en Schilder en met Gutiérrez achter de spits. Tadic en Chadli op de flanken en voor mijn part Castaignos/Bulykiun/Born als aanspeelpunt centraal. Zie hoe Babel dat in zijn nieuwe rol bij Ajax invulde! Er is creativiteit genoeg in de ploeg om zo te kunnen spelen. Brutaal en niet schijterig zijn. Bluf ze een keer weg. Nogmaals dat kan niet altijd. Echter door de grote marge in puntenverschil had het zaterdag gekund.
Wat ik ook niet begrepen heb was het wisselmoment in de 83ste minuut toen Wisgerhof bij 0-1 uitviel. Steve koos voor Boyata en niet voor een aanvaller om vervolgens te forceren of te pompen. Doe wat anders, dan de vorige tachtig minuten. Nu bleven Douglas en Boyata elkaar de bal toespelen in plaats van erin te gooien en de tweede bal te zoeken. Want koppend is Ajax achterin een drama.
Kortom Steve. Nu hadden we Ajax eens een keer kunnen afbluffen, wat zij zelf zo graag doen. Jammer, maar we hebben ervan geleerd. De huidige FC Twente-spelers zijn immers anders dan die van het afgelopen seizoen.
die trainer sleept twente in de afgrond