Of het in zijn voordeel pleit waag ik ten zeerste te betwijfelen, maar Co Adriaanse leek zich zaterdag na de winst op Ajax een beetje te generen voor de winst van de Johan Cruyff Schaal. Enerzijds heeft het natuurlijk wel iets eerlijks als je niet eens heimelijk toegeeft dat de tegenstander eigenlijk beter had gespeeld, anderzijds is het nog maar de vraag wat je daarmee bereikt. Je eigen supporters doe je er in ieder geval geen plezier mee, want die krijgen daardoor misschien wel het gevoel dat ze in feite voor Jan Lul hebben staan te juichen toen hun club die wedstrijd won. Ajax heeft er ook niks aan, want het gaat in het voetbal nog altijd uitsluitend om de punten en om het resultaat. Ik heb tenminste nog nooit ergens gelezen dat de ploeg met de meeste complimenten kampioen werd. Als dat zo was, dan had FC Twente die KNVB-schaal al veel vaker moeten hebben.
Zo lijkt het er op dat Joop Munsterman met Co Adriaanse inderdaad een trainer met een eigen mening in huis heeft gehaald. Niet alleen qua training, tactiek en woordkeus, maar ook op andere gebieden. Zijn oordeel reikt verder dan de krijtlijnen van het voetbalveld. Zo stoorde hij zich kennelijk aan de muziek in de kleedkamer, waarvoor Denny Landzaat verantwoordelijk is. Citaat uit de TC Tubantia van 3 augustus: “Hij kiest nogal harde muziek uit. Ik heb hem gevraagd om eens rustige Nederlandse ballads te draaien. Muziek die ook geschikt is voor ouderen.” Naar verluidt is het verzoek van de trainer intussen ingewilligd, dus als u de spelers binnenkort als een stel prozac-zombies achter de rollator het veld op ziet strompelen, dan weet u hoe dat komt. Erger nog: het zal ook overslaan op de supporters. Goa stoan a’j veur Twente bint? Nee, het is zo stil in mij.
