Het mooiste van een terugblik op voetbalwedstrijden zijn niet de passes -als voorbeeld- van speler Jan naar speler Piet (de namen Jan en Piet worden meer en meer een bijzonderheid omdat de meeste namen komen vanuit onze Zuidelijke buurlanden), maar naar de positiebepaling bij een vrijetrap rond de ‘de zestien’ en het nemen van een penalty. Als ik het mag geloven, wordt door de analisten binnen de club wekelijks verslag gedaan over de strategie hoe en wie van de tegenstander de vrijetrappen en de penalty’s neemt. Binnen het eigen team wordt in het ‘geheim’ dit grondig geoefend. Eén van de redenen dat Ajax in de Lutte bij Hotel Bloemenbeek ieder jaar een trainingskamp inricht is het gegeven dat de spelers deze strategieën zonder ‘pottenkijkers’ kunnen inoefenen. Of dat dit seizoen veel heeft uitgemaakt is nog maar de vraag, maar dat terzijde.
Dan de avondsamenvatting waarbij de strategie bij een vrijeschop van de verdediging met name door de keeper in beeld wordt gebracht. Met zijn grote handen regisserend een tikkeltje naar links, een stapje naar voren of een uitdagende opening tussen twee spelers waardoor het zicht op de bal optimaal blijft. En dan een penalty. Een man-tegen-man gevecht. De keeper wisselend van het ene op het andere been. De speler van de tegenpartij links- of rechtsbenig? En of het dan een doelpunt wordt, het zal wel. Blijft dat de strategie bepalend is.
Een nieuwe vorm van strategie werd duidelijk in een korte maar duidelijke voorbeschouwing over de discussie in de Tweede Kamer over de uitslag van de Provinciale Verkiezingen. Merel Ek, het jonge opkomend talent binnen het politieke journaille wist tussen neus en lippen door de opvallende strategie van de regeringspartijen te vermelden. Geen van de regeringspartijen wil graag als eerste aan het woord. Waarom? Omdat alle aandacht van de oppositie het langst bij de toehoorders -lees: kijkers- blijft hangen. Maar de oppositiepartijen willen graag vroeg in de middag aan het woord want dan zijn ze nagenoeg verzekerd van een item in het journaal. En dat is juist dat wat een regeringspartij wil vermijden, het journaal!
Strategie blijft een spel. Geef mij dan toch maar die keeper met de grote handen en als het kan, Basje Nijhuis als scheidsrechter.
Gerard Kokhuis
