Topamateurvoetbal

Geplaatst op 11 mei 2014 door Theo Vonk   ·   3 Reacties

Door mijn inactiviteit op trainersgebied dit seizoen heb ik aan de kantlijn het amateurvoetbal in onze regio rustig en beter kunnen volgen. Ik vertel u geen nieuws als ik zeg dat het met het prestatie-amateurvoetbal in onze omgeving niet goed gesteld is.  Als je in een stad als Enschede slechts twee eersteklassers  hebt (Rigtersbleek/Sparta Ens.), die  beide ook nog in de onderste regionen vertoefden en zich net of nog  niet helemaal konden redden, dan is dat een feit waarover je moet nadenken.

Ik heb het gevoel dat het prestatievoetbal langzaam wordt verruild voor het recreatieve: “Lekker voetballen, gezelligheid voorop en we zien wel waar we eindigen, zo lang er maar niet geprest en gestrest wordt of teveel geëist wordt!” Dat druist volledig in tegen mijn gedachtegoed over voetbal.  Je moet toch als talentvolle voetballer kijken en onderzoeken waar je plafond ligt. Hoe ver kun je komen. Als club moet je toch willen cq nastreven op een zo hoog mogelijk niveau met je eerste elftal  te spelen. Deze ambities zie ik langzaam wegebben. Misschien ben ik wel ouderwets en niet van deze tijd.

De toonaangevende clubs in onze regio – Excelsior, SVWZ, Deto en HSC hebben onder de maat gepresteerd. Quick’20 vormt een uitzondering omdat die club al jarenlang een consistent beleid voert, waarbij met name het jeugdbeleid perfect geregeld is. Vaak is “geld” een belangrijke factor, maar niet maatgevend als ik naar voornoemde clubs kijk. Ik denk dat het op een ander vlak niet goed geregeld is. Technische commissies stippelen bij deze clubs het technisch beleid uit. Kunnen trainers die aangesteld zijn wel hun eigen stempel drukken of moeten ze teveel hun oren laten hangen naar deze mensen die  de commissies vormen, omdat zij ook een stem in het kapittel willen hebben over de dagelijkse gang van zaken. Zij moeten de rode technische draad op langere termijn bewaken, maar de trainers zijn aangesteld om spelers beter te maken, een ploeg beter te maken en het maximale uit het aanwezige potentieel spelers te halen en niet om de commissieleden te “pleasen“. Als de spelers en de groep niet beter worden en niet op een hoger niveau komen, dan kun je de schuld bij de  trainer neerleggen.

Wat de situatie in Enschede betreft is het de hoogste tijd om over fusies na te de denken en niet vooruit te schuiven tot voor veel clubs het water tot aan de lippen is gestegen. Voor de toonaangevende Twentse clubs wordt het tijd voor herbezinning om te kijken of men nog wel de juiste weg volgt.