A’j hele dage skrievt wördt et nog wal es lastig. Dat klinkt tegenstriedig. Iej zollen meanen at et dan vanzelf geet. Oefening bekump jummers meisterskap. Mer op een gegeven ogenblik he’j allens wal es een moal ezegd. Non zol ik mie der makkelik of können maken en zeggen: “Begint mer wier es vuuran met leazen oet mien machtige oeuvre, want tegen de tied da’j bie zint heb ik der wal wier ene kloar.” Mer ik begriepe dat ieleu duurgank wilt. Na dan.
Zo mer wat van oe of rätteln is der neet bie kan ik oe verniejen. Al oewe zintuge mu’j ansprekken um der nen dreai an te geven den’t oe in ’n neuze kietelt, oaver de tonge trekt en den a’j vuur oe zeet geburen in alle kluren, want den eandstreep rolt as een donderskoer körterbie. ‘n Zweet mig oe vuur de plette vuur, da’j der druk van op de oren kriegt en et oe wemmelt en kringelt vuur de ogen. Doezenden speldeprikskes danset oe van eunter tot böaven oaver de rugge. Ik bedole mer.
En a’j neet oetkiekt, raak iej nog blesseerd ook. Karpaal tunnelsyndroom, nen moesarm, nen stieven nekken, veerkante ogene, duurzitsteas… en a’j dat wier een betten te böaven zint, nen pracht van nen dörst. Bie de volleybal pochet ze wal mangs van een blok. Och man, he’j wal es een writer’s block ehad? Mensch du liebe, wat ne oarmood.
De Engelsen hebt trouwens een prachtig woord vuur ne mooie biekomstigheid: dexterity. Dat krie’j der van. Ik hebbe ne dexterity woer’j kold van wordt. Der zit wat in van vingervlugheid, vernemstigheid, mer ook spiergeheugen. Want ik wete feilloos woer’t alle knöppe zitt. En ook in wat vuur nen volgorder a’k ze in mut drukken, da’s wal zo makkelik ja.
Een betten zo as nen biljartmeister precies kan inskatten wo as hee tegen den witten bal mut stoten um ne korrekt op dat andere ronde vlak te ketsen zodat den bal doarhen sköt woeras hee et bedacht har. En te zorgen at dan dee beide bälle precies good komt te liggen vuur ’n volgenden stoot. Vuuroetkieken, dat mu’j. Want iej zint nog mer hier met leazen, mer feitelik heb ik et leste stukke al lange kloar. Haal iej nooit wier in.
Mer nog mear as ne oetvorige vingeroefening is skrieven ne zaak van de geest. Iej mut iederbod wier in dee grieze sponze kniepen um der nen dröppel zinnigheid oet te persen. Kan zear doon, en is leavensgevöärlik. Kiekt mer noar Nietzsche, den drukken ze op een gegeven ogenblik gewoon in et gesticht. Vord met den nöalekloas! Dat zee ik bie Kasparov en kesjotten nog neet geburen. Naja, neet doarumme in ieder geval.
En dan is der nog et eeuwige, zwoarmodige besef dat et gin vootbal is, dus dat et wier een leevdewark mut wean. Least: dat et allemoal vuur nop mut. Feitelik is skrieven de zwöarste sport dee der is. Nooit an beginnen.
Martin ter Denge
