Het is vijftig jaar geleden dat in München de Olympische Spelen plaatsvonden. Het waren de Spelen die na de schande van de propaganda-editie van 1936 in Berlijn moest aantonen dat het naoorlogse Duitsland een prima evenement kon organiseren, zonder politieke aberraties. Het radioprogramma Onvoltooid Verleden Tijd deed gisteren zijn naam eer aan met een documentaire over hoe het toch weer vreselijk misging in München. Want de Olympische Spelen van 1972 werden het decor van een wereldschokkende terreuraanslag waarbij elf Israëlische atleten en een Duitse politieman werden gedood bij een gijzeling door een Palestijnse terreurbeweging.
Opnieuw werd een wereldwijd sportevenement de kapstok voor een in politieke terreur en moorddadige propaganda voor het oog van de wereld. Niemand die het wil zien, niemand die iets doet, Het is makkelijker monden te snoeren en bonden te wonden – in het belang van de sportbeoefening als verdienmodel.
Wie de documentaire niet heeft gehoord kan die via die gewoon terugluisteren, mij is het in dit bestek te doen om de steeds nadrukkelijker relatie tussen sport en politiek, want die is van alle tijden, niet alleen de verleden tijd, ook van de huidige. In dat verband kan worden verwezen naar de binnenkort te houden Winterspelen in China en het wereldkampioenschap voetbal in Qatar. Ik ga er vanuit dat daar geen aanslagen plaatsvinden, althans tijdens de Spelen. Edoch, de evenementen ademen wel dood en verderf in landen waar het met de universele mensenrechten niet zo nauw wordt genomen.
Sport is meer en meer een schaamdoek voor het uitbuiten van alles wat armzalig en rechteloos is, zich letterlijk dood mag werken om de autoriteiten mooi weer te laten spelen met de toporganisatie van een topevenement, waarin het goud prevaleert en anders wel het zilver en brons. Ten bate van de machtigen en het en stand houden van het systeem. Oeigoeren? Hongerlijders? Slaven. Ach ja, erg, heel er, maar wat kunnen we eraan doen?
En o ja, zowel de Winterspelenkermis als het Wereldvoetbaldwalingen zijn te koop. De aflaat wordt er meteen bijgeleverd.
Han Pape
